Ödevinin bir kısmını kuzenine yaptıran minik yakalanınca kendini savundu: “Hepsini yapmadı. Allah'ıma kitabıma buraları ben yaptım.”

'Çantan olmasa okula nasıl gelirdin?' sorusunun cevabını kendi tarzlarında veren çocukların, kreatifliği bizi kendilerine hayran bıraktı.

Ne zaman der çalışmamızın gerekli olduğu olduğu bir an içerisinde olsak, çalışma masamızın başında telefonumuz elimizdeyken kendimizi sosyal medyada kaybolmuş bir halde bulmak bizler için kaçınılmaz bir durum haline gelmektedir.

Özellikle birinci sınıfa giden çocuklara ödev verildiği ve okuma yazma öğrenmeleri için bu ödevleri yapmak zorunda olmaları halinde onlara ödev yaptırmaya çalışırken karşılaştığımız manzara tam olarak budur.

Bir sosyal medya kullanıcısının çocukluğuna ait bir videoyu paylaşması üzerine bizleri o yıllarımıza tekrar götürüp neden ödev yapmadığımız bir kez daha hatırlattı.

Günlük işleri çok kolaylaştıran yapay zeka artık ödevlere de el attı

Özellikle uzun süre okula ara verdikten, tatilden döndükten sonra üzerimizden tatilin bizlere getirmiş olduğu rahatlığı bir kenara bırakıp, tekrar derslerimizin, çalışmalarımızın ve sınavlarımızın ortasında kalakalmak bizler için belki de dünyanın en zor olayı olduğunu söylemek çok da yanlış olmayacaktır.

Eğer küçük bir kardeşe sahipsek hepimizin ortak bir şekilde anlayabileceği bir konu varsa oda; küçük kardeşlerimize verilen ödevlerin yardımı konusunda gidilen ilk adresin her zaman bizler olmasıdır. Böyle zamanlarda onlara ödev yaptırırken, anlamadıkları konuları anlatırken en fazla karşılaşacağımız karşılık ise 'ben yoruldum' tepkisi olacaktır. İşte tam bu zamanda biz ne kadar çabucak yapıp bitirelim mantığı ile hareket etsek de onlar zihinsel olarak ders çalışma fik…

Pazartesi günlerinin sebebini anlayamadığımız bir şekilde dünyanın en nahif, en kibar, en stressiz insanı bile çileden çıkaran bir etkisi olduğunu deneyimlemek bizim için çok ilginç bir olay olsa da, bu gerçekliği dünya üzerinde yok sayacak, görmezden gelecek tek bir insanın dahi var olduğuna inanmıyoruz. Pazartesi günlerinin en güzel yanının saat 00:00 ile son bulması olduğu kanaatindeyiz. Aksini düşünen varsa fikrini münazara eşliğinde dinlemekten büyük keyif alacağı…

Bazı videolara size o kadar dokunur, tarif edemeyeceğiniz duyguları o kadar gün yüzüne çıkarır ki. Bunun asıl sebebi geçmişinizden ya da şu anki hayatınızdan belli izler taşıyor olmasıdır. İşte bu videoda en fazla ne kadar anımıza sahip olabilir ki? Sorusunun cevabını bizim gözlerimizin önüne seriyor. Kimin çocukluğunda yaşanmamıştır ki şu olay? Eminiz hepimiz o defterleri bir kez de olsa gözyaşlarımızla yıkamışızdır…

Okula yeni başladığımız zamanlarda odamızda masa başında annemizle birlikte oturup yeni anlatılan konuları kafamıza sokmaya çalışıp sindirme uğraşı verirken bir yandan da hafif tuzlu göz yaşlarımızı önümüzde açık duran defterimizin üzerinden uzak tutma çabasıyla geçirdiğimiz zamanları anımsatan bir video izledik. Dönüp bakınca bu günleri özleyeceğimize ihtimal bile vermezdik…

Birinci sınıf annelerinin apayrı bir destekle motive edilmesi gerekiyor. Annelik zor değil diyenlerin bu videoyu tekrar tekrar izlemesi gerektiğini düşünüyoruz.