Çocukken yaptığımız en eğlenceli işlerden biri kanepelerle kendimize bir kale inşa edip kendimizi o kalenin sahibi hissettiğimiz zamanlardı.

Beynimizin tamamını kullanırsak ne olur, ne kadar faydalı oluruz sorusuna her geçen gün yeni yanıtlar görüyoruz. İlk kimin aklına geldiyse tebrik ediyoruz, bu taktik yürür.

Misafirliğe gidince yerini yadırgamadan uyuyabilenlere acayip imreniyoruz. Biz kendi yatağımız, yastığımız olmadan başka yerde uyuyamıyoruz.

Akşama kadar ev işleriyle uğraşan annemizin, biz eve dönünce dert yanmaya başlaması ve yatana kadar devam etmesi günlük bir rutine dönüştü. Bizi bu döngüden kurtarın.

"Yaz geldi o göbüş ne öyle?" cümlesini duymamak için biz de derhal spora başlayıp Örümcek adam kostümümüzü alıp salona gideceğiz. Soran olursa idolünü buldu dersiniz.

Dünyadaki en etkili söz, "Size ne anlatacağım" ya da "Ne olmuş duydunuz mu?" olmalı. Bu cümlelerin toparlayıcı gücünü yaşamayan bilemez. Böyle bir mesaj alan işini gücünü bırakıp kendini akışa bırakır, kendimizden biliyoruz.

Küçükken komşunun evindeki hacıyatmazsın sırtını yere getirmek için verdiğimiz mücadeleyi, yetişkin olduğumuzda hayallerimize ulaşmak için verseydik her şey çok başka olabilirdi. Büyüdükçe tembelleşiyor insan galiba...

Mendilleri hazırlayın sizi eskilere götürüyoruz. Çocukken yaptığımız ve neden yaptığımızı bilmediğimiz için mutlu olduğumuz ne varsa hatırlayacak, nerede o günler diye iç geçireceksiniz. Bunları gördükten sonra rahat rahat yeni nesle biz de çocuk olduk bir zamanlar, hiç sizin gibi değildik diye sitem edebilirsiniz.

Sen gider en güzel oyuncakları bulursun, borca girer kedi evi alırsın ama kedin en olmadık şeylerle oynamayı seviyordur, gözyaşları içinde koltuğunu tırmalamasını izlersin. Sonra da kediler uzaylı deyince bize kızarsın, kaç kez kanıt sunduk daha ne yapalım dostlar.

23. Yaz İşitme Engelliler Olimpiyat Oyunları’nda güreş müsabakaları tamamlandı. İşitme Engelli milli güreşçilerimiz serbest ve grekoromen stillerde toplam 11 madalya kazandı.