Çanakkale Muharebeleri, önümüze büyük levhalar koyar. Bu levhaları iyi okuyanlar, izleri karıştırmayanlardır. Siyonizm musibeti 1915’te Çanakkale’de karşımıza dikildiğinde, aslında bugünün resmi çizilmeye gayret edilmişti. Ecdat, bu resmi çizmeye heveslenenlere Gelibolu’da hakiki bir ders verdi.

Her biri üzerine yüzlerce sayfa yazı yazılabilecek bütün bu fotoğraf karelerinin dışında, 7 Ekim’den bu yana başka bir şeyi daha izledik hepimiz. Filistin halkının soylu direnişinin İsrail’i nasıl rezil rüsva ettiğini...

Zihnimiz, çağdaş hurafeler çöplüğü. Batı uygarlığının “evrenselliği” efsanesi, bu hurafelerin en masumu gibi görünen ama en tehlikelisi. “İnsan hakları”, “özgürlükler”, “hukukun üstünlüğü” gibi ayartıcı kavramlar üzerinden üretilen, adına da “Batılı evrensel değerler” denilen ayartıcı bir efsane, baştan çıkarıcı bir çağdaş hurafe bu.

Kendi ifadesiyle, hiç beklemediği bir zamanda, hâlihazırda tanıdığını sandığı bir din ile yeninden tanışmış ve hidâyete ermiş bir isim Ahmed Maeno. İslâm’ın her toplum ve bireydeki güzellikleri ortaya çıkardığına, onları tekdüze hâle getirmediğine, güzel bir örnek kendisi. Şu anda, aktif olarak Nagoya Camii’nde, farklı yaş gruplarına çeşitli seviyelerde dersler vermekte, İslâm’ı anlatmak için çeşitli seminer ve konferanslara katılmaktadır.

Her mümin için hüsnüzan besleriz. Tabii bu durum o kişinin hatalarına göz yummak mânâsına gelmez. Bir günah gören kişi, imkânına göre eliyle veya diliyle bunu düzeltmeye çalışır. Hiçbir şey yapamazsa o günaha karşı kalbinde husumet besler. Ancak bu husumet günah işleyene yönelmez.

Hz. Ömer’in hilâfeti döneminde Müslümanlarla kıyılarından müşerref olan Hint Alt Kıtası, Emevî akınları vesilesiyle ücra köşelerine değin İslâm’a açıldı. Ne var ki bu devasa coğrafyayı İslâm sanatının incelikleriyle ihyâ eden devletlerin ömrü; zarafet, maharet ve ibadeti aynı çekiçle nakşettikleri taşlar kadar uzun olmadı. Kaderin kötü bir cilvesidir ki bu coğrafyada hüküm süren Müslüman devletlerin paylaştığı kaderi, geride bıraktığı milyonlara Müslüman halkı, azınlık o…

Son dönemde şahsi ve kültürel hayatımda tam bir Filistinli değildim. İşgalden önce son sene dışında Filistin kültür merkezlerinde aktif olmadım ve hiçbir FKÖ örgütüne katılmadım. Yazarlar Birliği Genel Sekreterliği’ne üye oldum. Benim için Filistincilik bağları genel insanı ve milli şekillere büründü. Bu bir hissiyattı, bir karar değildi. Böylece kendimi siyasi formlardan izole ediyordum. Ülkeler arasındaki çekişmeler şiddetlenirken ve çevremdeki insanlarda siyasi fikirler güçlen…

Müslüman olduktan sonra, 1933'te 65 yaşındayken hacca giderek, "Hac yapan ilk İngiliz kadın" ünvanını alan Zeyneb Cobbold’ın kendi ifadeleriyle İslâm’ı bulma öyküsü...

Türkiye’de yaşayan soydaşlarımızdan bir veya birkaç kişi seçilme hakkını neden hiç kullanmaz? Bunu anlamak mümkün değil. Her seçimde oyları alıp giden partiler neden Türkiye’de yaşayan bir kişiyi Bulgaristan Parlamentosuna aday göstermez? Bu iş için ülkemizdeki BAL-GÖÇ ve Rumeli Türk dernekleri gibi sivil toplum kuruluşları bir an önce harekete geçmelidir.

Her şey ama istisnasız her şey değişiyor. Değiştiriliyor daha doğrusu. Hak batıla çevriliyor; batıl, daha batıl hâline getiriliyor. Bu başdöndüren hız o kadar arttı ki artık baş bile döndürmüyor. Durup düşünmeyi kimse istemiyor. Herkes durup düşündüğünde birazdan durduğu yerde bazı şeyleri hissetmeye başlayacağının farkında çünkü. Kimse hissin ağırlığını taşımak istemiyor. Hissetmek en büyük düşman. Hissetmek yani icabında acı çekmek. Hatalarını, kabahatlerini kabûlle…

İslâm dini özelinde konuşulduğunda, dini ve peygamberi bilmeyi sadece “siyer, megâzî, meâl, şemâil vb. okumak ve bunları, olduğu gibi sorusuz, sorgusuz, ‘ama’sız kabul etmek” olarak değerlendirmek makul ve mümkün değildir.

Radyo bürosundaki erkeklerin arasında oradan oraya koşuşturan bu ufak tefek kadın, ileride Filistin’in önemli yazarlarından biri olacak Esma Tubi’den başkası değildi. Programı haftalık olacaktı. Bütün hafta boyunca hazırlanır ve öyle çıkardı dinleyicilerin karşısına. Özellikle “Arap Annelerine” isimli konuşması öyle beğenilmişti ki...

İstilanın şartları acımasızdır; insanlara şuurunu kaybettirir. Bir keresinde oğlum Halid ile eve dönerken çıplak bir adam gördüm. İnsanlar adama şaşkınlıkla bakıyordu. Eşim Vidad’a seslendim. Ondan bana gömlek ve pantolon indirmesini istedim. Adam cüsseli biriydi. Vidad gömleği yanıma getirdi, pantolonu da komşumuza bıraktı; gömlek ve pantolonu adama giydirdik.

Tarihî bir şahsiyetin işbirlikçi mi, vatan haini mi, kahraman mı olduğunu anlamak çoğu kez mümkün ise de bazen zordur. Hele ki işin içinde İngiliz ve onunla iş tutmak varsa bu iş daha da karmaşıklaşır. Bazen de neticeye bakarak hain olmasa da yaptıklarının ferâsetsizce işler olduğuna hükmedebiliriz.

Zulüm devam ediyor, ne yapalım? Çocuklar ölüyor, dünya uyuyor, dünya ölüyor, ne yapalım? Bir balyoz gibi inmeli bu sorular beynimize.

Uzmanlar, Tacikistan'da uzun süredir devam eden güvenlik sorunlarını kabul etmekle birlikte, devletin bunları halkı kontrol etmek amacıyla aşırı kurallar uygulamak için bir bahane olarak kullandığını söylüyor. İşte hem Taciklerin hem de yabancıların bakış açısıyla ülkede olup bitenler...