Bir sektördeki müstesna ve tekrarlanamaz yaratıcılığa ve yorumlayıcı yeteneğe sahip kişileri tanımlayan "dâhi" terimi, müzikte Beethoven, Mozart, Vivaldi vb. ile ilişkilendirilirken çağdaş sinema söz konusu olunca Christopher Nolan, Scorsese ve Burton'ın da aralarında bulunduğu isimler için kullanılır ve bu yönüyle Nolan bu nitelendirmeye layık az sayıda yönetmenden biridir.

Yaz aylarında aldığımız kiloları, kış aylarında vermeye çalışmamız aşırı saçma değil mi?

Joker'i böyle tablonun içine dahil etmek, Sütçü Kız Tablosu'na yaptığımız bir kötülük mü?

Arka Sokaklar'ın baba diye anılan karakteri Rıza Baba'yı bir yerlere gönderdik. Marvel esintileri kokan bu capsimiz vatana millete hayırlı olsun.

TikTok'un bataklığından çıkan nadide bir çiçek gibi, Çakır'ın cümlesinden sonra ağlamayanın kalbi yoktur...

Joker'i mevcut koşullara uyarlarsak ortaya nasıl bir durum çıkar diye düşündük; mizah köşemizde şöyle yer aldı...

Şüphesiz her süper kahraman günü kurtarmanın peşinde. Yarının bir önemi yok çünkü işler yolunda gittiği takdirde toplumun süper kahraman fikrine ihtiyacı da olmayacak muhtemelen. Ancak süper kahramanlar, modern çağın mitleri olarak müesses düzene hizmet etmeye devam ediyor ve gelecekte de edecek gibi maalesef. Mevcut ya da müesses nizam ne? Şartları ve imkânları kural koyucular tarafından belirlenmiş dünya işte. Yani içinde yaşadığımız dünya.

Kış gelince dünyanın sonu gelmiş gibi yemeğe saldıranlar olarak bizim amacımız nedir? Belli ki hiçbir amaca hizmet etmeden kendimize kötülük ediyoruz...

Filmlerdeki şiddetin gereksiz yere aşırılaşmasını, çığrından çıkmasını ve özellikle takdim edilme şeklini tasvip etmiyorum. Kötünün lanse ediliş tarzına da itirazım var. Çünkü bu filmler zihni ve hayal gücünü çalıştırmaktan, eğlendirirken uyarmaktan ve eğitmekten çok umarsızlık, duyarsızlık, vicdansızlık, çaresizlik ve giderek zalime teslimiyet hislerini aşılıyor.

Arthur Joker’e dönüşürken sadece genel görünümü değil, hayata bakışı, duyguları, konuşma tarzı, hatta jest ve mimikleri farklılaşıyor.