Yaptığımız bütün eleştirileri bir kenara koyup, arka kapak yazarlarına has bir coşkuyla final yapacak olursak Alaybozan'ı şöyle tanımlayabiliriz herhalde: Epey ilginç temaların çevresinde dolanan ve tüm iyi niyetiyle bize hikâyeler anlatmak isteyen bir ilk kitap. Ama sanırım öykü, bundan çok daha fazlasına ihtiyaç duyuyor.

Henüz son yüzyılın getirdiklerini dahi hazmedememişken baş döndüren bir hızla tecrübe ettiğimiz ve üzerine paradigmalar kurmayı başaramadığımız dijital dönüşümle yüzleşen, onun getirdiklerini cesaretle sorgulayan, çarpıcı ve sıra dışı konulara kafa yoran öyküler okuyoruz İlk'te.

Anlatmak istediğini doğrudan ifade eden ve bilhassa karakterlerin sesini ön plana çıkartmayı amaçlayan Mizgin Bulut'un bu ilk kitabı, eksik ve fazlasıyla dikkate değer bir eser olmuş.

Yazarların tür tanımlarına kendi yorumlarını getirmesiyle edebiyat tarihi içinde bazı cevaplarda hemfikir olmak güçleşmiştir. Fantastik/ bilimkurgu ayrımı ve karmaşıklığı da bu listede üst sıralarda kendine yer bulur. Öncü eserlerinin değerlerine geç kavuşması ve sahip oldukları geçişken yapı (tartışmaya açık bir konu) bu polemiği gündemde tutmaya yetecektir.