Kendisi âlimdi, bilgiliydi; abiddi, ibadete çok düşkündü, seyahat etmeyi çok severdi; zühd sahibi idi. Mekke ve Medine'nin önde gelen simalarındandı; kuşkusuz, tehlikelerden korunmuş olan beldenin, yani Mekke'nin yetiştirdiği seçkin bir kişiydi.

Yerini inşa etmek önemli değil yerine yakışan da benliğini mutlu edebilir. İslam düşüncesinde kaimdir; Allah insanı yerinden kaldırmadan doyurabilir ama bunu yapmaz. İnsanın yiyeceğe ulaşmasını ister, yerinden kalkarak yerini bulmasını.

Bir müstahdemin bir kurumda kariyer basamağının en altında bulunmasına rağmen kurduğu iktidar alanı pek çok makam sahibininkinden fazla olabilir. Foucault'nun "iktidar her yerde" ifadesiyle şekillendirdiği iktidar alanı, her söylemin bir kendilik ve iktidar çabası olduğuna da işarettir.

Kötülük iyilikle eş değer, denk sıklette varlık kazanır insanda. Özü kötüde yahut iyide değil birbirini tamamlayan bütünlükte buluruz. Zevk için bir canlıya işkence eden ruhta mı yoksa zengin, kariyerli, asaletli, bilge, cesur kişilerin o eylemlerinde mi aramalıyız insanın özünü? Fiiller doğayı göstermez, insan varoluş tarzlarının toparlandığı ruhta kendini açık eder.

Verili hayatın içinde Nietzsche’nin sert yargısıyla söylersek, insan yürürken bile zincirleriyle yürüyor; hamdolsun kapitalistler zincirlerimizi seçme özgürlüğü tanıyor! Seçme hürriyeti kişiye göreli özne alanı sunuyor görünse de yine Nietzsche’nin dediği gibi etkinliğimizi artırmadan, yaşamımıza bir şeyler katmadan bize yalnız bilgi veren bir dünyada, sistemde yaşıyoruz.

Diriliş Ertuğrul'da İbn Arabi'nin anlattığı Hz. Ömer kıssası ile ekran başındakilerin tüylerini diken diken etti.