Bazen arkadaşlarla veya sevdiklerimizle böyle huzur dolu ortamlara ihtiyaç duyarız. Burada beraber olmak istediğin arkadaşını yorumlara çağır!

Hepimiz bir dost nefesi arıyoruz aslında. Buna ihtiyacımız olduğunu çok iyi biliyoruz. Ama korkuyoruz, kaçışlarımızın asıl sebebi bu. Öteliyoruz. Sürekli ve bir hayal olarak büyütüyoruz içimizdeki gerçek nefese ulaşmayı. Pür ve hakiki gerçekliğe uzanmayı...

Fransa’da 19. yüzyılda sembolistlere, “mitoloji” ve “efsane”lerin akıldışı imajlarını kullanmaları ve “giz”e, “kapalı anlatım”a başvurmaları dolayısıyla yöneltilen “geriye giden, yozlaşmış, çürümüş, çökmüş” anlamındaki “decadence” tanımlaması, söz konusu tavrın getirdiği derbeder, başıboş, içki ve uyuşturucuya sığınan sanatçıların yaşayış tarzını taşıyan “bohem” kelimesiyle birleştiğinde, toplumsal olanın ve Batı’nın akılbilim öncülüğündeki ilerlemeci mantığının izinde…

Tanpınar Suat’ı anlatabilseydi, belki bugün akademinin elindeki en büyük koz olan Doğu-Batı, gelenek-modernizm, İstanbul, musiki, mimari gibi sayım döküm unsurları yerine; insan tekinin içinde bulunduğu ve modern dünyanın yarattığı yaralı bilinci, yenilmekten başka bir çıkar yol bulamayan, tutunamamayı, niteliksizliği ve hep daha güzel yenilgileri düşleyen modern insanın çaresizliğini sanatçı duyarlılığı içinde işleyecekti.

Yavaş yavaş yokuşu tırmanıyordu. “Ölüm düşüncesi bizde, kat'i vaziyetleri olduğu gibi kabul eden bir taraf vücuda getirmiş.” Belki de bu, vaziyetin tesiriydi. Harp olacaktı. Karaborsanın hazırlandığını gözleriyle görmüştü. Fakat ona da o kadar müteessir değildi; hiç olmazsa isyan hissi duymuyordu. “-Mademki bir zaruret haline geldi. Mademki bu hallerin başka türlü içinden çıkılmaz, ne diye telaş etmeliydi!”

Günümüzde ölümlerin yüzde 40’ı kalp rahatsızlıklarından meydana geliyor. Kalp çakrasının çalışmaması aynı zamanda kalp rahatsızlıklarına neden olur. Bu çakrayı diri ve çalışır vaziyette tutmanın yegâne yolu, Allah’a iman ile sevgi ve merhamet, yani yaratılanı yaratandan dolayı hoş görmektir.

İnsan eli değmemiş her yerin aşırı güzelleşmesi gibi burayı da kendi haline bırakınca eşsiz bir güzelliğe dönüşmüş. Tahmin ediyoruz ki daldaki kuş oradan geçen dayıların zil sesini hafızasında tutup daha güzelini yapabileceğini gösterdi.