Masum ayaklarımızın başına gelenler, pişmiş tavuğun başına gelmemiştir. Serçe parmağımızı mı kırmadık, yerli yersiz sivri şeylerin üzerine mi basmadık...

Çocuk gösterilenin aynısını yapıyor ama bekleneni yapmıyor diye ne bu tantana canım. O da öyle yapmış olsun.

Zaman ilerledikçe Müdür Bey’in değişmeyen ikliminde her an yeni bir şeyler daha ekledik dağarcığımıza. İnsan yönetmenin inceliklerinden tutun da “insan” kavramının karşılığına kadar birçok bilinmeyenler üzerinden bilgi akışıyla zulamızı doldurduk. Asabiyetin yerini nezaketin, öfkenin yerini şefkatin, kolaycılığa karşılık zorluğu seçerek mutlu olmanın ne anlama geldiğini tecrübe ettik. Özellikle de bu günler için düşündüğümüzde “Ama bu kadar iyi de olunmaz ki!” tuh…

Hocanın başına gelenlerin çevresindeki insanlara komik gelmesi, ardından yaşanan yuvarlanma vakalarına aşırı güldük. Bu görüntüleri cami hocasının servis etmesi de aşırı güzel olmuş.

Hocamızın eşi benzeri az bulunur. İlmi ile amil olmak ne demek, hasbi, samimi, hiçbir beklenti içinde olmadan İslami ilimlerin gelişmesine katkı sunmak ne demek, ben hocamızda gördüm. Fatih’te kendine ait dört beş katlı binadan kira geliri elde etme imkanı varken, öğrencilere tahsis etmişti. Üstelik orada kalan öğrencilerin bütün bakımını, iaşesini üstlenmek, onlara bir de özel dersler vermek, hiçbir kuruş almadan bunları yapmak, hele hele bugünün seküler mantığı…