Kuş olup gün boyu semalarda da süzülsen, oturduğun zaman o göbek çıkmak zorunda.

Başından geçen bir olayı anlatırken Flash TV oyunculuğu sergileyerek canlandırma yapan arkadaşlarımız başımızın etini yer. Dinliyormuş gibi yaparak bitmesini bekleriz ama her cümle sonunda bir tepki bekler, yıldık.

Çevremizdeki objeleri hatta yiyecekleri gerçek işlevi dışında kullanmayı kimden öğrendik, kimi gördük de taklit etmeye başladık bilmiyoruz ama konuşmalarımızı can kulağıyla dinlenen papağanlar bu hareketimizi de kapmış. Geçmiş olsun artık...

Hiçbir sebep yokken gerginleşip önümüze gelene sataşıyorsak kesin dolunay, retro falan vardır. Yoksa biz aşırı sakin insanlarız, hiç sesimiz çıkmaz.

Bu kadar yakından selfie çekmeye ancak burnu güzel aşko kuşko kızların cesaret edebileceği bu alemde bizim adımız duyulmaz. Biz yine yüzümüzün gözükmediği fotoğraflardan devam edelim, linç yiyince üzülmeyelim.

Davulun sesi gerçekten uzaktan hoş geliyor arkadaşlar, Kardinal kuşu yanımızda böyle durmadan ötse rütbesini dinlemez, artık yeter diye kapatma tuşunu bulmanın yollarını arardık.

Renklerine hayran kalıp güzelliği ile büyülendiğimiz canlılarda bugün papağan kardeşimiz var. Saklambaç oynuyor da ebe olmuş gibi bir hali var, saklansak bizi bulması kaç saniyesini alır acaba...

Sevgili takipçilerimize su içmelerini hatırlatmak için daha ne yapalım bilemiyoruz. Yemiyor uyumuyor su içtiniz mi diye düşünüyoruz. Artık bizi üzmeyin suyunuzu için.

"Arkadaşlar arka taraf hep boş, görüyorum" nidaları ile safları sıklaştıran şoför abilerimize, daha yer kalmadı diye kızsak da hallerini anlamaya çalışıyoruz. Ama çantalarımızın kapıya sıkıştığı günleri de unutmadık.