Teknolojilerin ve odak noktamız yapay zekânın insanlıkla bağlantılı unsurlar üzerindeki rolü genellikle dönüştürücü olsa da yıkıcı durumların da dikkate alınması gerekiyor. Özellikle angarya eylemlerin insan sorumluluğundan yapay zekâya geçmesi bir avantaj olsa da insani etik kabullere karşı gelen çözümler, yapay zekâya yönelik endişeleri artırıyor.

Etiğin kuralları olmaz, ahlak-çılar habire iyi ve kötü sıralaması yapar; üstelik bunu konjonktüre binaen devamlı yenileyerek! Ahlak iyi ve kötüyü mutlaklaştırır, iyiden iyiye doğmatik kılar. Ahlak yargılar, buyurur, tasfiye eder, dışlar; etik ise teklif getirir, örnekliktir, eylemle kendini gösterir, kimseyi bir şeylere icbar etmez.

İnsanın yaratıcıdan bağımsız bir kurgu içinde olup olamayacağı ve aynızamanda dünya sonrasına ilişkin inancın “ne”liği ve “niteliği”nin irdelenmediğibir düzlemde “İndirgenen ahlaki değerler yerine ikame edilen etik ilkelerkarşısında tepkimiz ne olmalı ya da ne yapabiliriz?” sorusu fazla bir anlamifade etmeyecektir. Gelinen noktada kurgulanmış ve zihin dağınıklığı yaşayaninsanın zihinsel bir toparlanma yaşanmaksızın etik ilkelerle bezenmiş bir hayatakışı içi…

MIT'nin hazırladığı bir test, sürücüsüz aracın karıştığı kazalarda kimin ölüp kimin yaşayacağına sizin karar vermenizi istiyor.

Postmodernlerin ikili karşıtlıkları yapı-bozumuna uğratmaya olan düşkünlükleri malumdur; bu yüzdendir ki müphemliğe, akışkanlığa, ertelemeye bayılırlar. Modernizmin son-uc’unda süreği olduğu modernizmden bir ‘sapma’ olarak ortaya çıkan postmodernizm, bugün en azından bazı tezahürleri itibarıyla adeta sapma olarak sapma halini almıştır.