İnsana ait olan, insanın kendi mizacında yer edinen, topyekûn insani bir his olan o zerre kadar umudu hiçbir mekanizma insanın elinden alamaz.

Akif, Ali Vahid Üryanizâde’yi şükranla ve minnettarlıkla anarak insanlara eş zamanlı bir bilincin dili ve perspektifiyle konuşmak gerektiğini söylerken, Bloch, Martin Luther’e karşı Thomas Münzer’e atıflarda bulunarak köylülerin eş zamansız bilincinin değerinin farkında olmayı öne çıkarır. İlki köylülerin görme biçimini değiştiren umudu, ikincisi onların görme biçimini kullanan umudu sürekli kılmayı arzulamıştır.