Soren Kierkegaard’a göre günah, Tanrı karşısında ya da Tanrı düşüncesiyle doluyken, umutsuzluğa kapılıp kendisi olmak ya da olmamak isteyince, işlenir. Kierkegaard bu durumda günahkârlığı, en üst noktaya aktarılmış güçsüzlük veya meydan okuma olarak görerek dolayısıyla günah, umutsuzluğun yoğunlaşmasıdır der.