Cioran seksen dört yaşında öldü. Çocuğu olmadı, hiç evlenmedi. Bir antinatalistti. İnsan türünün üremesinin bir felaket olduğunu düşünüyordu. Yaşamaktan nefret ediyordu, ölümden de. Babası bir papazdı. Zaten Avrupalı dindar ailelerin oğulları olmasa Çağdaş Batı Felsefesi diye bir etkinlikten söz etmek imkânsız olur. Cioran da dindar bir ailede doğdu, büyüdü ve...

“Şiir şairini, sistem filozofu, olay da eylem adamını ezecek.” diyor Cioran. Sanırım o kazanacak. Şiirin bir şeyleri gizleyip gizlemediği sorusuna gelirsek, şiirin bir şeyleri gizlediğini düşünmüyorum. Belki iyi şiirin kendini gizlediğinden söz edilebilir. Onu bulmak için gerekli istihbarata ihtiyacımız var. Söz konusu istihbaratsa hayatın tümünü kapsar ve estetik algımızın seviyesini belirler.

Biliriz ki karanlık ışıktan daha ağır ve keskindir, mütehakkimdir, kandırılamaz. Siyah beyazdan katıdır, baskındır. Kitabın bunu kafamıza vurup duran darbelerle doluydu. Ben de oraya yerleştim ve “bu budur elden ne gelir” demeyi soğukkanlılıkla kabullendim.

Cioran ömrünün büyük bir kısmını “İnsan nasıl olur da Rumen olur ve yine kendisi olabilir?” sorusunu sorarak geçirdi. Bu soru aslında Cioran’ın felaketinin özetiydi.

Tekliğin sarmalayıcı kundağından ikiliğin tekinsiz boşluğuna düştük o elma ile. Fakat bu iyinin ve kötünün bilgisini ediniş, çıplaklığımızdan utanmayı bıraktıktan sonra bizde bir idrak kibrine dönüşmüş olacak ki bilgiyi tadan insan, tattığı kadarıyla bile bir tahakküm kurma çabası içerisine girdi.

Isabel Mellado’nun Titreşim adlı romanı, Clara’nın bir başkası olmamak için direnmesini, babasının ve dönemin Şili’sinin onu sürüklediği çığın altından kurtulma gayretini, onun tek bir sesi bulma hevesini müzikal bir yolculuğun içinde anlatıyor.

Gerçekte Cioran’ın dediği gibi “parçada daha çok hakikat vardır”. Ama bunun sebebi hakikatin parçalı olması değildir. Hakikat bir bütündür ve sanıyorum kendi içinde muhteşem bir ahengi de vardır. Ait olduğumuz dünya bu ahengi gündelik hayatlarımıza sirayet ettirdiğinde işimiz kolaylaşır.

Fransızca yazan Rumen deneme yazarı ve ahlakçısı Emil Michel Cioran 8 Nisan 1911'de doğdu. 1934'te Bükreş'te yayımlanan ilk kitabı Sur les cimes du desespoir (Ümitsizliğin doruklarında), sonradan yazdığı her şeyin özünü barındırır. Bu ümitsizlik mani