İnsanı bu şiddet biçiminden kurtaran, tereddüt, tefekkür, tecessüs kavramları bu çağın insanına ait değil. Artık tereddüt yok iş var; tefekkür yok enformasyonun çizdiği bir yol var; tecessüs ise tamamen yok edilmiş durumda. Şeffaflıkta her şey görünür olmuş. Merak edilmeye değer olan ne kaldı?

Rıdvan Tulum ve Prof. Dr. Erol Göka Hoca'nın birlikte giriştikleri "Whatsapp Konuşmaları"nın ilkini geçen sayımızda yayımlamıştık. Konu, "Niçin Üzgünüm'ü aramış hep Ayşe Google'da" idi. Bu sayımızda ilk sayıdaki meseleye komşu sayılabilecek bir yere gittiler. Yine bir dizeyle, bir şairle. Zarifoğlu'nın "Sevmek de Yorulur"una bir cevap aramak için. Rıdvan Tulum sordu, Erol Göka yanıtladı.

Chul Han eserinde sık sık güzel olanın pürüzsüz olanla aynı tutulması yanılgısına değiniyor. Jeff Koons’un heykellerinden, Brezilya ağdasından, akıllı telefonların çizilmez camlarından örnekler veriyor. Pürüzsüzlüğün güzel üzerine olan hâkimiyetiyle artık “bütün yüzlerin yüzeye dönüştüğü” çıkarımını yapıyor.

Hakikate nesnellik örtüsü büründürülerek insanlar görünür gerçekliğin çatısı altına çağırılıyor. Kutsala alenen bir saldırıya gerek duyulmuyor, kutsal pasifize edilerek devre dışı bırakılıyor. İnsan faal hayata icbar ediliyor. Şiddet de burada... Yüce bir değerden yüz çevirmek ancak bu çıplak gerçekliğin kabulüyle (inancıyla) mümkün oluyor. İnsanlardan, bir şey anlatmayan gerçeklikle yetinmesi isteniyor. Bir şeyleri inkâr etmesi istenmiyor. İnkârda dahi bir anlam ve ke…