Çocukken sadece eğlenmek için bile şu süpürgeyle evi geziyorduk, bu durum da en çok annelerimizin işine yarıyordu.

Bazı insanlar, cetvel ya da metre kullanmadan ölçüleri yuvarlak hesap tahmin ederler ve genelde de haklı çıkarlar ya, işte biz onlardan değiliz. Asla gözümüzün ayarı yok, yani bizde göz var ama izan yok.

İzlemesi aşırı eğlenceli işlerde bugün çalıyı şekil şükül yaparak kesen abimizin sanatı var. Tekrar tekrar izleyecek kadar kendimizi kaptırdık.

Islanmayı sevmediği mimiklerinden belli olan kuşun, sanki yağmurun altında dikilmeye devam etmesinin suçlusu bizmişiz gibi bakması hiç hoş değil. Kaçabilirsin sonuçta, uçsana.

Canınız sıkıldığında ya da başınız sıkıştığında aileniz dışında ilk kimi arıyorsanız o kişi sizin arkadaştan öte dostunuzmuş. Bu sıralamada ilk olduğumuzdan eminiz de ikinci sırada kim var?

Kendilerine yapılmasından hoşlanmadıkları şakaları, başkalarına rahat rahat yapan insanlara işkence niteliğinde bir şaka hazırlayıp acısını çıkarma planımız var. Hayır kin tutmuyoruz sadece vaktini bekliyoruz.

Eve gelen misafirlerin çocuklarını git abla sana oyuncak versin, abi sana bilgisayar açsın diye başımıza sarıp kendilerine huzurla oturmayı layık görmelerine bir miktar kıl oluyoruz. Bizim daha kendi kardeşimizle anlaştığımız anlar nadir görülmüşken, sizin çocuklarınızı nasıl oyalayalım sevgili teyzeler?

Simetri hastalarının kendisinden geçeceği bir içerikle karşınızdayız. Keşke bizim ülkemizde de olsa dedirten cinsten bir düzenleme olmuş. Emeği geçenlerin ellerine sağlık.

Arkadaş fotoğrafları, gereksiz ekran fotoğrafları ve neden telefon hafızasında olduğunu bilmediğimiz yüzlerce fotoğraf.

Taşlardan bir çember oluşturup biraz da çalı ve çırpıylan, pek olağan bir manzara. Gün, aksi gibi bilgece ağarıp taşların kapsadığı çalı ve çırpı tutuşmaya. Geldi gözlerinin irisiyle yanıma. Artık başarsak mı? Çırpılar arasından biraz çıraydı çıkardı. Ellerindeki hürmetin kesin bir karşılığı vardı bana kalırsa, ateşi yaktı. Oturduğumda ayaklarımdaki karınca.