Şarkı Devrimi

Sanat, ruh ve eylem bir dirilişin ayrılmaz üçlüsü. Emma Goldman ‘Dans edemeyeceksem bu benim devrimim değildir’ diye bir kitap yazarken bunu biliyordu mesela. Osmanlı gaza yolunda mehteranı yanından ayırmadıysa bundandı. Ordunun morali her daim yüksekti. Sanat, soğuk savaş yıllarında ise en etkili silah oldu. Savaşın tarafları olan ülkelerde propaganda filmleri arda arda gösterime girdi. Modern dünya marşlar üzerine kuruldu misal. Arap devrimleri ünlü seslerle özdeştirildi. Çünkü tarih, ders kitaplarından çok bestelenmiş bir şarkının bir mısrasına yakışıyordu.

Dünya Savaşları sonrasında Avrupa’nın ‘yükselen yıldızları’ ile dağınık Rusya’nın arasında sıkışıp kalmış ülkeler büyük dağlar arasında çakıl taşları gibi kalmıştı. Ordusuz, silahsız yapılarıyla yüzyıllar boyunca birçok devletin hükümranlığını görmüş, garbın garibiydiler: Estonya, Letonya ve Litvanya…

Tarihe “Şarkı Devrimi” olarak geçen eylemleri ile bağımsızlıklarını kazandılar. Dünya savaşlarında tarafların anlık üstünlük durumuna göre el değiştiren bu üç ülke 1988 yılına kadar Sovyetler Birliği’nin himayesinde kaldı. O tarihte yeter artık deyip yerel çalgıları olan koklelerini ellerine alıp alanlara çıktılar. Günlerce kendi kültürlerinin şarkılarını söylediler.

Ordusuz, silahsız yapılarıyla yüzyıllar boyunca birçok devletin hükümranlığını görmüş, garbın garibiydiler: Estonya, Letonya ve Litvanya…

Birkaç ay sonra Estonya, Litvanya ve Letonya kol kola girerek –ki mecaz yok gerçekten 2 milyon insan kol kola girdi- “Baltık Zinciri” olarak adlandırılan 600 km’lik insan kuyruğuyla muazzam bir protesto gerçekleştirdiler. Böylece üç ülke de ayrı ayrı bağımsızlıklarını elde etmiş oldu.

• Silahları sözlerden ve koklelerden oluşan bu eylemlerde sık sık söylenen “Mu İsamaa” şarkısı Estonya’nın milli marşı olmuştur.

Şarkı Devriminde söylenmiş bir şarkı da şöyledir:

Vatanın güzelliklerini her şeyden sakın.