İsrail, Mitler ve Terör
Roger Garaudy’nin, ‘bu kitap bir sapkınlığın tarihidir’ diye başladığı ve Fransa’da hiçbir yayınevi tarafından basılmadığı için kendi imkanlarıyla bastırdığı, Rusçadan İspanyolcaya, İngilizceden Türkçeye kadar hemen tüm dünya dillerine çevrilen ‘İsrail, Mitler ve Terör’ adlı kitabından:
“1926'dan itibaren Kudüs İbrani Üniversitesi Rektörü olan Profesör Judas Magnes, Filistin’de bir Yahudi devletinin kurulmasını isteyen 1942 yılının “Baltimore Programı”nın “Araplara karşı savaşa sürükleyeceğini” haber veriyordu.
20 yıldır rektörlüğünü yaptığı bu İbrani Üniversitesi'nin 1946 yılındaki açılışında verdiği ilk dersinde şunları söylüyordu:
“Yahudi'nin yeni sesi silâhların ağzıyla konuşuyor… İsrail toprağının yeni Tevrat'ı şimdi budur. Dünya kendini maddi güç çılgınlığına kaptırdı. Yahudiliğin ve İsrail halkının bu çılgınlığa kapılmasından Allah bizi korusun. Çeşitli ülkelerde dağınık halde yaşayan kardeşlerimizin büyük çoğunluğunu putçu bir Yahudilik anlayışı ele geçirmiştir. Bizler romantik siyonizm döneminde, Siyon'un dürüstlükle ve doğrulukla geri alınabileceğini düşünmüştük. Bütün Amerikan Yahudileri bu hatanın, bu değişimin sorumluluğunu taşıyorlar… Putçu yönlendiricilerin davranışlarını tasvip etmeyenleri de buna dahildir.
Çünkü onlar oturmuş, elleri böğründe durmuşlardır. Ahlâk duygusunun duygusuzlaştırılması, bu duygunun körelmesine sebep olmuştur.” [1]
Gerçekten de Amerika'da, Baltimore Deklarasyonu’ndan itibaren, Siyonist yöneticiler artık en güçlü koruyucuya sahip olmuşlardı. Amerika Birleşik Devletleri'ydi bu. Dünya Siyonist Teşkilâtı, İsrail peygamberlerinin manevî geleneğine sadık Yahudi muhalefetini silip süpürmüş ve artık “Filistin'de millî Yahudi Yuvası” oluşturmayı değil, önceki savaşın Balfour Deklarasyonu'nun (ruhuna değilse bile) ifadesine bağlı kalarak bir Filistin Yahudi devleti kurulmasını istemiştir.
Daha 1938 yılında Albert Einstein bu eğilimi beğenmemişti:
“Bence, Araplarla müşterek barışçı bir hayat esası üzerinde bir anlaşmaya varmak, bir
Yahudi devleti kurmaktan daha mantıklı olacaktır… Yahudiliğin temel karakteri hakkında edindiğim şuur, ne kadar mütevazı olursa olsun, sınırları, ordusu ve dünyevi bir iktidar projesi olan bir Yahudi devleti fikrini kabullenmiyor. Saflarımızda, dar bir milliyetçiliğin gelişmesiyle
Yahudiliğin uğrayacağı dahili zararlardan endişe ediyorum... Bizler artık Makkabeliler dönemi Yahudileri değiliz. Kelimenin siyasî anlamıyla yeniden millet olmak, cemaatimizin peygamberlerimizin dehasına borçlu olduğumuz ruhanileşmesinden yüz çevirmek demek olacaktır.” [2]