Biz burada bir şairi uğurluyoruz
1934’te Maraş’ta başlayan hikâyesi, 2019’un 18 Ekim’inde Ankara’da nihayete erdi. Milyonlarca insanın kalbine dokunarak gitti. Her harfi özenle seçilmiş on binlerce sayfa yazı yazarak gitti. Derdini ve tasasını hepimize anlatarak, kavgasını hepimiz adına vererek ve asla eğilmemiş asil bir adam olarak gitti.
Pek çok şey söylenebilir onun için. Pek çok cümle kurulabilir ardı ardına. Yazdıkları ve yaptıkları için hem coşkulu övgüler hem de abartılmış yergiler bile sıralanabilir.
Ama biz şunu tercih ediyoruz şimdi: Bir kelimeydi O.
Üstelik; Son kez bir cümlenin içinde yer alıyormuşçasına özenle seçilmiş bir kelimeydi.
Gitti.
1934’te Maraş’ta başlayan hikâyesi, 2019’un 18 Ekim’inde Ankara’da nihayete erdi. Milyonlarca insanın kalbine dokunarak gitti. Her harfi özenle seçilmiş on binlerce sayfa yazı yazarak gitti. Derdini ve tasasını hepimize anlatarak, kavgasını hepimiz adına vererek ve asla eğilmemiş asil bir adam olarak gitti. Ardında binlerce çelik, binlerce çiçek ve binlerce merdiven bırakarak hepimizin gideceği yere gitti.
Cins, gelişi de, suskunluğu da, gidişi de güzel olan Pakdil’in ardından yazdıklarına ve yaptıklarına birkaç göz daha düşer diyerek -ve elbette bir Fatiha’ya da vesile olur ümidiyle- onu anıyor burada. Bir sayfa olarak Nuri Pakdil kapandı. Asla kapanmayacak binlerce sayfayı açık bırakarak asıl yurdumuza gitti.
Gidişi mübarek olsun.
- İthaf
- O’nun tavsiyesini de bir tavsiye olarak, vererek, söyleyerek, anlatarak, alıntılayarak: Doğrudur, ‘bu çelik çağında ata iyi binmek’ gerektiğini unutmaksızın, Cins bu sayısını elbette ona ithaf ediyor. Yine ve bir kez daha: bir Fatiha’ya vesile olur diye. Bir tüfeğin duvara asılması gibi durup giden’e… Bu dünyanın acemisine…
- Dağ yürür bir yerinde
- çıkar üstüne dağın
- bu çelik çağında
- ata iyi binin