Bir günü 24 saate sığdıramayanlar için söylenmiş 24 cümle

İnsanların çalışmalarına, zamanın kısalığı şöyle yansıyabilir: Bir gökbilimcinin bundan bir yıl sonra kendi yörüngesine devam eden bir gezegenin, evrenimizi biçip geçeceğini ve dünyamızın da enkaz haline geleceğini geometrik olarak kanıtladığını, bizim de bu ortamda yaşadığımızı varsayalım: rehavet, atalet bütün insanların çalışmalarına egemen olacak; hırs ve arzu ortadan kalkacaktır. Yani tarih yazarları, ozanlar yetişmeyecektir, anıtlar anlamlarını yitireceklerdir; ne savaş çıkacak ne de savaş yanlısı insan kalacaktır. Hepimiz kendi bahçelerimizde lahanalarımızı yetiştirerek yaşayacağız.

Zamanımız bir ölçek haline geldi, para zamana yenik düştü. Bu durumda kim zamanını israf ederse, parasını sağa sola savuruyor demektir.

Asıl ulaşmak istediğimiz tek amacın yaşamak olduğunu unuttuk, eğer yaşıyorsak, bunu her gün yapıyoruz ve günümüzün her saatinde de hedefimize ulaşıyoruz. Günlerimiz meyve, bizim oynadığımız rol ise onu yiyip bitirmekti.

Eğer birisi, kendisine ait olan zamanı kullanmaya hakkı olduğunu ileri sürerse -büroda çalıştığı sırada- bilin ki onu birileri yokluyor.

Acaba insan bir gün, uzayda sağladığı ilerlemelere benzer ilerlemeleri zamanda da elde edebilecek midir?

Zamandan daha değerli bir şey olmadığına göre, onu saymadan harcamak kadar büyük cömertlik olamaz.

İnsanların geçmişteki yaşantılarında duymuş oldukları üzüntüler; onlara gelecek yaşantılarında daha başarılı işler yapmalarını sağlayacak yola yönlenmeleri için yeterli olmaz.

Zaman, insanların geliştikleri tarladır.

Bir gün, çok aceleci bir insan olan Paul Morand, kendisinden daha hızlı, dünyanın en süratli adamı, alev saçan aygıtları bulan tuğamiral Svvift'le karşılaşır. Bu aygıt, tuz göllerinin iki yüz kırk beş metresini bir saniyede kurulabilmektedir. Ama tuğamiral dört aya yakın bir süre hiçbir şey yapmadan beklemiştir. Çünkü rüzgârın, nemin, toprağın tavının vb. bu denemenin yapılmasına elverişli duruma gelmeleri, arzu edilmiştir. Hızlı olmak, zaman dahil her fedakârlığın uğruna sarfedileceği, o kadar değerli bir özellik mi? Ünlü rekortmen süratli adam, bin altı yüz dokuz metrelik parkuru on dört buçuk ayda katetmek gibi bir başka başarısıyla daha anılıyor.

Hiçbir zaman, şimdiki anımızı elimizde tutmayı bilemeyiz. Geleceğin çok yavaş geleceğine inanarak, seyrinin bizim hızlandırmamız gerektiğini düşünür, öyle hareket ederiz; hayatımızın geçip gittiğini görerek durakladığımızda geçmişimiz aklımıza gelir, ama sanki kendimizin olmayan bir zamanı anımsamak yanılgısına düşmüşüzdür, yalnız bize ait olan bu bölümü hiç düşünme-meyi tercih ederiz.

Daima bir gün sonra ölmek isteyen insanlar gibi görünmek zorundayız. Böyle bir zamanın önünde ancak öleceğimiz düşünülür.

İnsanın, insan olduğunu hissedecek zamanı yoktur. O, ancak yaşayacak kadar zaman bulur.

Bana şimdiki anını nasıl geçirdiğini söyle, senin ne tür bir filozof olduğunu söyleyeyim. Şimdiki anına bağlanırsan, sen bağımlı bir insan olursun. Ancak şimdiki anının özgürlüğünü korumayı bilirsen, diğer bütün özgürlüklerin de senin için meydana gelmelerini ya da organize olmalarını sağlayabilirsin. Eğer şimdiki anını hiç hareket ettirmezsen, her şey hareketsiz ve boş kalır. Eğer şimdiki anını verimli kullanmayı bilirsen, diğer bütün verimliliklere de sahip olabilirsin ya da sana yardımcı olurlar.

İnsanın en büyük sanatı zamandır.

Saatin kendisi mekan, yürüyüşü zaman, ayarı insandır.

Çünkü ben yalnız zamanın daima zaman olduğunu bilirim
Mekânın da daima ve yalnız mekân
Yalnız zamanda gerçek olarak ne varsa
Mekân için de öyledir
Böyle şeyler neyseler ben onlara ulaşmayı bilirim.

Chapelier, "ben kendimi sizin zamanı tanıdığınızdan daha iyi tanırım, ondan değersiz bir malı israf eder gibi söz etmeyiniz" diyor. Zaman da bir insandır.

İnsanların zamanı, sonsuzluğa alışmalarıdır.

Hepimiz doğuşumuzdan itibaren çevremiz nasıl bir zaman kavramı kabul ediyorsa, ona alışarak yaşarız, başkalarının da doğuştan tıpkı bizimkine benzer zamanları olduğunu hiç düşünmeyiz. Hiçbirimizin de bu durumun bilinçaltımızda bazı karışık sorunlar yaratacağından hiç endişesi bulunmaz. Hiç kimse, her kültürün tarihsel mirasların özelliklerinin temsilcisi bulunduğundan ve kendi dünya görüşüyle hayat davranış biçiminin uzak ve aldatıcı değişiklere uğrayarak bunların içinde yer aldığının bilincinde değildir.

Zaman, benim meydana geldiğim cevherdir. Zaman beni önüne katıp sürükleyen bir nehirse ben bir nehirim, beni parçalayan bir kaplansa ben bir kaplanım, beni yakan bir alevse ben bir alevim.

Zaman bana ne yaparsa ben de ona aynısını yapıyorum.

Yegâne sermayeleri zaman olan insanların akılları tek güç kaynaklarıdır.

Gözlem yapmak, zamanın akışını bozarak onu izleyebilmektir; yaratıcı olmak ise, zamanı meydana getirmek ve akışını gürleştirmektir.

Zamana en saf biçimde bilinçli olmak iç sıkıntısı verir; zihinden hiçbir şeyin geçmediği, hiçbir arzunun duyulmadığı bir anın bilincidir bu.