Kavramlar kelimeler ve acayip hakikatler: Sosyal medya

Sosyal Medya modern zamanların at meydanıdır. Öte yandan ot meydanıdır.

Dünya kanmakta mahirdir, oyuna çağrılan oyunu sevmese bile oyuna hemen gelmektedir. Ama buna vallahi bir dur demek gerekmektedir. Medet ey.

Öte yandan et meydanıdır. At, bilinen at, ot, bilinen ottur ama et bilinen et değildir. Mastar eki eklenince hâl olan, eklenmeyince emir kipini haiz bir kelimedir. Velhasıl sosyal medya bir nevi, etme, eyleme meydanıdır. Ama yüce büyük Mevlana demiştir ki;

Şekerliğinin içinde zehir zarar vermez bize,

O zehiri o şekerle sen bir ediyorsun, etme.

Çoğunlukla her şey edilebilirdir, ama çocuklar bile bilir ki, bazen etmemelidir.

Sosyal Medya, kendisini meydana getiren kelimelerin anlamlarıyla anlamlanır. Buna göre sosyal, içtimai anlamına gelir ki, bu da en anlaşılır haliyle toplumsal demektir. Medya basın yayım ve iletişim araçlarının topuna verilen addır. O halde sosyal medya, topu toplumun kucağına atmaktır. Al biraz da sen oyna demektir. Bilinir ki top yuvarlaktır, ama gönül köşelidir. Yuvarlak olan yuvarlanır, köşeli olan kırılır. Sosyal medyada top koşturan gönlünü bir yana bırakırsa sürekli olarak ufalar ve ufalanır. Top peşinde koşan nasıl ki aldığı zevkle yorulduğunun farkına varmaz, sosyal medyada yuvarlanan da ufalandığının farkına varmaz. Top peşinde koşanın nasıl ki aklında gol atmak vardır, sosyal medyada yuvarlanan da ufaladığına aldırmaz.

Sosyal medya her kişinin söz etme aracıdır. Her kişinin ettiği söz hep bir şeylere aracıdır. Her kişinin kendince ettiği söze elbette kim ne diyebilir? Öte yandan kıt aklını lafla sözle yüceleyene iyilik etmek için elden ne gelir?

• Söz odur ki, ağızdan çıkar ağızı kirletir, söz odur ki, dimağdan çıkar dimağları pisletir.

Her kişiye ait olanın haini çok olur, at meydanına ot yığanı, ot ambarına at salanı çok olur.

Nasıl ki hırsız yüzü bilinmesin diye maske takar, sosyal medyanın oyunbazı maskeyi ismine takar. Başka biri gibi eder söz, sözü kendinden değil adından bilinir. Adı sıfatını gösterir, at ambara girer, olan hem ata hem ota olur.

İnsan insanın gözünü görmeyince gönlünü ezmeyi marifet bilir, ettiği sözle yıkılacağı yıkmayı işten sayar, sonra da kendi köşesine geçip gururlanır. Zanneder ki milyonlar duydu sesini, herkes bildi ne dediğini. Oysa hayat hızlı akmaktadır, oyunbazın ettiği de taymlaynda hızla altta kalmaktadır. Altta kalanın canı çıkar, ama can çıksa da huy çıkmaz, hayat hay huyla geçer gider, ardından bir iyi bilirdik diyen bile olmaz. Eskiler derdir ki dilin kemiği yok, o da nesi, kemiksiz dil bile bu kadar kıvrılmamıştır. Başkasının kötü sözünü üzerine yakıştırıp da eyleyip durmayı bu denli kıvırmamıştır. Dünyayı bir yalana inandırmak için bu kadar çıldırmamıştır. Dilin en azından yarası vardır, oyunbazın işlevsel acıları dünya kadar insanı az kandırmamıştır.

Dünya kanmakta mahirdir, oyuna çağrılan oyunu sevmese bile oyuna hemen gelmektedir. Ama buna vallahi bir dur demek gerekmektedir. Medet ey.