Sanat ve Doğa: Conservatory of Montpellier

Montpellier Konservatuarı, şehrin kalbinde müzikal bir kültür bölgesi olarak yer alıyor. Yapı, tek giriş holü korunmuş olan tarihi Grasset Kadın Doğum Hastanesi’nin eski yerinde bulunuyor. Proje; iki konut projesi ve restore edilmiş tarihi binaları bütünleştirerek kentsel bir tasarım sunuyor. Yeşille harmanlanan yapı, geniş bir şekilde sokağa açılan koridorlar, birbirine bağlanan teraslar ve asma bahçelere sahip yerleşik hacimlerle bu merkezi destekliyor.

Tasarımda bol miktarda bitki kullanılıyor. Projenin başlangıcından itibaren yoğun bir bitki örtüsü etkisi sunmak için çok sayıda deneme gerçekleştiriliyor. Aynı zamanda Montpellier’in iklimine uygun olarak sunulan bir bitki paletiyle dikim kampanyası sağlanıyor. Yeşil peyzajın ortasında yer alan bu parçalı hacimler, eğitim kurumları ile mimariyi ilişkilendirerek müzik konservatuarının kentle ilişkisini değerli kılıyor.

Yapı, ana geçiş güzergahlarını ve 400 kişilik bir oditoryumu barındıran geniş bir meydan girintisinde yer alıyor. Giriş; sınıflara geniş, havadar ve kademeli bir ulaşım sağlıyor. Bununla birlikte yapı, eski bakımevi ve meydanın dış hattındaki basamaklı hacimler ile çevredeki yerleşik kütlelerle uyum yakalıyor. Ek olarak 2.200 öğrenci kapasiteli konservatuar: salon, resepsiyon alanı, oditoryum, 80 derslik, prova odası, 9 stüdyo, şenlik alanları ve teknik hacimlerden oluşuyor.

Yapıda yer alan asma bahçeler ve bitkiler, sanatsal ortam için özenle seçiliyor. Yuvarlak forma sahip parlak ve renkli bitki örtüsü olan Allegro terası; sulu meyveleri barındıran Adagio terasları ve düzenli bir desene sahip olan Ostinato terasları, konservatuardaki sanat çalışmaları için metafor oluşturuyor. Her bir bahçe teras düzenlemesi, farklı bir müziği temsil ediyor. Bu temsil, bahçeleri tanımlıyor ve yapı içerisindeki kullanıcıların da tanımlanmasına katkıda bulunuyor.

Peyzajlı ön avluya açılan güney cephesi, konservatuarın ana girişini belirten camlı mimari elamanları içeriyor. Yapının galerilerini aydınlatmak için ise 12,5 metre yüksekliğinde ızgara bir cephe olarak cam çatılar oluşturuluyor. Batı cephesinde ise kasıtlı olarak arkaya yerleştirilmiş tek düze olmayan bir dizi beton kutu yer alıyor. Bu durum farklı mekanlar arasında işlevsel bir ayrım meydana getiriyor. Aynı zamanda bu hacimler, büyük camlı cephelerden oluşuyor.

Projenin doğu ve batı cam cephelerinin tamamı güneşten koruma görevi gören büyük renkli cam çıtalarla kaplanıyor. Renkli güneşliklerin oluşturduğu etkiyle farklı mekanların müzik, dans ve drama çalışmaları için kültürel bir kuruma uygun besleyici bir ortam oluşturuluyor. Sonuç olarak tasarım, peyzaj içerisinde kültürel bir ortam oluşturup yeni bir yaşam tarzı önererek eğitim kurumları ile mimari ilişkiyi yenilemeyi amaçlıyor.