Gazze'de savaşın ve ablukanın gölgesinde büyümeye çalışan çocuklar, her geçen gün daha derin bir açlıkla karşı karşıya. Birçok aile, çocuklarına bir lokma ekmek dahi bulamazken, boş midelerin sessiz çığlığı tüm dünyaya bir yardım çağrısı gönderiyor.
Küçük bedenler, yetersiz beslenme ve açlığın ağırlığını taşıyamaz hale geldi. Bir annenin, 'Çocuğum uyurken açlığını unutsun diye ona su içiriyorum,' sözleri, yaşanan trajedinin boyutlarını gözler önüne seriyor. Raflar boş, gıda yok, umut ise giderek tükeniyor.
Gazze'nin çocukları, sıcak bir yemek ve güvenli bir geleceğin hayalini kuruyor. Bu masum hayalleri gerçeğe dönüştürmek için uluslararası toplumun bir an önce harekete geçmesi gerekiyor.
