Hayatın bir parçası olan tartışmalar, zaman zaman söz düellosuna dönüşebilir. Ancak bazen, bir tartışma anında aklımıza söyleyecek bir şeyin gelmemesi, karşımızdakine karşı hissettiğimiz duyguları ifade etme konusundaki zorluğumuzu ortaya koyar. Eve gidip yastığa başımızı koyduğumuzda ise içimizde 'keşke şöyle deseydim' diye düşünme hissiyatı bizi sarar. Bir tartışma anında, duygusal bir yoğunluk içindeyken, bazen en iyi ifadelerin bir türlü dilimize dolanamadığı olur. İçsel bir çatışma, çabalarımıza rağmen duygu ve düşüncelerimizi anlatma becerimizi engeller. Eve döndüğümüzde, sadece o an kaybolmuş bir fırsat değil, aynı zamanda kendimizle yüzleşme fırsatıdır.
