Gün içerisinde ya da daha genel bir şekilde konuşacak olursak hayatın içerisinde geçirdiğimiz zamanlarda kendimizi zaman zaman yalnız hissetmek, yanımızda kimsenin bulunmadığına kendimizi inandırmak bizler için kaçınılmaz olabiliyor. Böyle zamanlarda derin bir yalnızlığa kendimizi hapsetmek aslında bizleri daha büyük bir sorunun kollarına bırakmaktan başka bir şeye yaramıyor olabilir. Fakat özellikle herhangi bir rahatsızlığa, hastalığa yakalandığımız zamanlarda aslında o kadar da yalnız olmadığımızı fark etmek, yanımızda annemizin, babamızın desteğine görmek ve böyle anlarda onların bizleri tek bir an için bile yalnız bırakmadıklarına şahit olmak bu dünyada yaşayabileceğimiz en büyük mutluluktur. Tam da böyle zamanlarda hissettiğimiz tüm bu yalnızlık kaygısının, korkusunun tamamıyla kaybolduğunu görmek bizlere tarifsiz bir mutluluk yaşatmak için oldukça yeterlidir.
