Özellikle küçüklüğümüzde başımıza gelen, her ne kadar yaşamaktan en çok korktuğumuz olay olarak zihnimize kazınmış olsa da arkadaşlarımızla keyifli anlar, vakitler geçirirken koşma gerektiren bir oyunda nefesimizin daralıp, karnımızı bir bıçak gibi saplanan acıyı hissetmemiz bizler için kaçınılmaz bir hale gelir. Böyle anlarda ne yapacağımızı bilemeyip hiçbir şey olmamış gibi devam edebilmenin yollarını ararız. Hissettiğimiz çaresizliğin hiçbir şekilde bir tarifi yapılamaz. Fakat yine de böyle anlarda yanımızda birilerinin bulunuyor olması ve oynadığımız oyunun yarıda kalmış olması hiçbir şey olmamış gibi devam edebilme gücünü bizlere sağlar.