Okulun son zamanları, baharın hafif rüzgarlarıyla dolaşan bir melodi gibidir. Ancak bazen, bu melodinin içinde duyulan notalar arasında bir yalnızlık hissi de saklıdır. Özellikle devamsızlık hakkının tükenmiş olduğu zamanlarda, sınıfta tek başına kalan kişi olmak, bir tür sessiz yalnızlık demetiyle çevrili gibidir. Diğer öğrencilerin devamsızlık haklarını kullanırken, son günlerin tadını çıkarmak ve geleceği düşünmek, sanki her bir öğrenci kendi yolunu çizmiş gibidir. Ancak, bazen bu yol, tek başına yürüdüğünüz bir patika haline gelir. Sınıfta yalnızca sizin sıranızda bir iz bırakmak, içsel bir yalnızlık duygusunu beraberinde getirir.
