Evde karnımız aç bir şekilde gezerken, yemek yapmak dışında her şeyi gerçekleştirip, karnımızdın açlığından şikayet ettiğimiz anlarda mutfaktan gelen annemizin sesinin bizleri mutfağa yemeğe çağırması bizlerin kulağına dünyanın en güzel melodisi gibi gelir. Böyle anlarda ayaklarımız bizlerin kontrolünden çıkmış gibi mutfağa, annemizin sesine doğru ilerlemesi bizleri korkutmaktan ziyade kendimizi akışa bırakmış olmamızın rahatlığını içimizin en derinliklerinde hissederiz.
