Yüz yıl sonra hepimiz ailemiz ve arkadaşlarımızla birlikte gömüleceğiz. İnşa etmek için çok çalıştığımız evlerimizde yabancılar yaşayacak ve bugün sahip olduğumuz her şeye başka biri sahip olacak. Çoğu eşyamız hediye edilecek, atılacak ve yok olacak. Torunlarımız kim olduğumuzu pek bilmeyecek ve bizi hatırlamayacaklar. Öldükten sonra birkaç yıl daha hatırlanacağız sonra sadece birinin duvarındaki bir portre olacağız. Birkaç on yıl sonra ise fotoğraflarımız ve eylemlerimiz tarihin unutuluşunda kaybolacak hatta hatıra bile olamayacağız. Eğer bir gün bu soruları analiz etmek için bir mola verirsek belki de her gün aklımızı tüketen şeylerin yüzde 95'i hakkında endişelenmemizin ne kadar anlamsız olduğunu anlarız. Eğer bunu düşünebilseydik elbette yaklaşımlarımız, düşüncelerimiz değişirdi ve her şeyi farklı yapardık. Şimdi bu düşünceleri bu haftaya, bu yılın geri kalanına taşıyın ve şu sözü hatırlayın. Eğer beş yıl sonra önemi olmayacaksa ona üzülmeye beş dakikadan fazla zaman harcamayın.
