Timur'un 1387'deki İsfahân istilasında büyük bir katliam gerçekleşti. Ordusu şehre girmeden önce kentin ileri gelenleri, yanlarına aldıkları birtakım hediyelerle Timur'un huzuruna çıkmış ve sulh teklifinde bulunmuştu. Bunun üzerine Timur, kendisine vaat edilen para ve malları toplamak üzere tahsildarlarını şehre gönderdi. Ahali de gelen görevlileri evlerinde misafir etmeyi kabul etti.
Ancak görevliler girdikleri evlerin halkına, dine ve örfe uymayan birtakım işler yaptırınca, mazlum halk durumdan şikâyetçi oldu ve kendilerine reva görülen yanlış davranışlara tepki gösterdi. Çıkan tartışma ve çatışmalarda Timur'un tahsildarları öldürüldü.
Sabah olup da gece yaşananlar ortaya çıkınca Timur hiddetlendi ve katliam emri verdi. Din ve mezhep farkı gözetilmeksizin kadın, erkek, büyük, küçük demeden halk kılıçtan geçirildi. Birçok kişinin malı yağmalandı, ekili alanlar ateşe verildi ve kadınlara tecavüz edildi. Katliamdan bahseden İbn-i Arabşah, Timur'un askerlerinin İsfahân'da 70-80 bin kelle aldığını ve bunlardan kuleler diktirdiğini anlattı. Diğer taraftan, öldürülen insanların küçük çocukları, kurtarılmak için Timur'un geçtiği yolun üzerine çıkarılmış ancak Emîr, onların da katledilmesini emretmişti. Bütün yetim çocuklar, atların ayakları altında tepelenerek can vermişti.
İbn-i Arabşah'ın ve birçok tarihçinin naklettiği İsfahan katliamı, Timur'un tarihçileri Nizâmeddîn eş-Şâmî ve Yezdî tarafından desteklenmedi. Timur'a dair çok daha fazlası Derin Tarih'in 30. sayısında.