Ürdün Nehri'nin kutsal suları

1906 sonbaharında, Amerika’nın Kentucky eyaletinden bir işadamı kutsal topraklara bir vizyonla geldi:

Kutsal sulardan kutsal olmayan paralar kazanmak.

Albay Clifford E. Nadaud, Ürdün (Şeria) Nehri'nden alınan suyu Hristiyan çocukları vaftiz etmek ve Hristiyan dininin diğer ihtiyaçları için tedarik etmek üzere bir şirket kurdu.

Osmanlı yönetiminden suyu almak için izin aldı. Kudüs'teki Amerikan Konsolosluğu da su ihracatına damga basmayı ve diplomatik onay vermeyi kabul etti.

Albay Nadaud, Ürdün'den gelen suyu dünyanın dört bir yanına ulaştırmak için özel fıçılar getirdi. Su, fıçılara doldurulmadan önce kaynatılıyor ve doldurulan fıçılara Amerikan Konsolosluğu’nun mührü basılıyordu.

Nadaud, Ürdün Nehri'nin sularıyla doldurulan düzinelerce fıçı ile İsrail topraklarına geldi.

Sonuçta, Hz. İsa'nın vaftiz edildiği kaynaktan bir şişe su satın almak istemeyen biri olur muydu ki?

İsrail gazetesi Hashkafa'nın muhabiri, kurnaz işadamına "Bunun iyi bir kâr getirecek büyük bir iş olacağına inanıyor musunuz?" diye sorduğunda "Umarım... Eminim! Elbette!" diye cevaplamıştı Clifford, birçok Amerikalı girişimci gibi işinin sabır gerektirdiğini biliyordu.

"İki veya üç yıl kâr etmeden geçecek ve bu süre zarfında çok para harcayacağız, ancak ondan sonra iş, ona yatırım yapan şirketin lehine kâr edecek." demişti.

“Vizyonunu” ciddiye alan Clifford’ın nâmı Kentucky'den dünyanın dört bir yanına yayıldı, hatta Yeni Zelanda'ya kadar ulaştı.

Bu girişimin “kârlı büyük bir iş” olup olmadığı mevzusunu bir kenara bırakırsak, bu hikâyeyi yazan Hashkafa muhabiri, tarihî Filistin topraklarında azgın bir cerahat gibi dört bir yana sıçrayan Yahudi yayılmacılığının geleceğini iyi okumuş olacak ki, “Ülkemiz altın, gümüş ve değerli taşlar ihraç etmiyorsa, belki alternatif ihracatlarımız vardır, bunlardan biri de Hristiyanlar için Ürdün sularıdır. Belki de yakında bir Yahudi şirketi, diasporada yaşayan Yahudilere İsrail toprağı tedarik etmeye başlayacaktır?” demişti.