Bugün hepimizin geleceğini tehdit eden, ekonomimizi yavaş yavaş kemiren bir kanserden bahsedeceğim: yüksek faiz. Nasıl ki kanser vücudu içten içe tüketirse, yüksek faiz de üretimi, istihdamı ve ulusal refahı yok eder.

Peki bu sessiz katil nasıl çalışır?

Sanayinin Zincirleri: Üretimin Çöküşü

Yüksek faiz, sanayinin nefes borusunu tıkar. Fabrikaların makine alımı, işletmelerin sermaye ihtiyacı, çiftçinin tohumu için kredi çekmesi neredeyse imkânsız hale gelir. Faizler yükseldikçe yatırımlar durur. Yatırımlar durunca üretim düşer, üretim düştükçe istihdam azalır. İşsizlik arttıkça toplumda huzursuzluk büyür. Bu kısır döngü, bir ülkeyi adım adım çöküşe sürükler.

İthalatın esareti, ihracatın sonu

Üretemeyen ekonomi dışa bağımlı hale gelir. Yerli malın maliyeti artar, ithal ürünlerle rekabet edemez. Vatandaş ucuz diye ithal buğdaya, ithal giysiye yönelir. İthalat patlar, cari açık büyür. Peki ihracat? Yüksek faizle değerlenen yerli para, ihraç ürünlerini pahalılaştırır. Dünya pazarlarında alıcılar bizi terk eder. Döviz geliri azalırken, borçlar katlanır.

Sosyal çöküş: İşsizlik ve umutsuzluk

Fabrikalar kapanınca gençler iş bulamaz. Üniversite mezunları boş sokaklarda dolaşır. Esnaf kepenk indirir, çiftçi tarlasını satar. Yüksek faiz sadece ekonomiyi değil, toplumun moralini de çökertir. Umutlar tükenir, göç artar, beyinler ülkeyi terk eder.

Çözüm nerede?

Peki bu karanlık tablodan çıkış yolu nedir? Cevap: üretim odaklı, düşük faizli, istikrarlı bir ekonomi politikası. Devlet, sanayiyi desteklemeli; KOBİ’lere ucuz kredi sağlamalı. Tarım ve teknoloji sektörleri teşvik edilmeli. Yerli malı tüketimi özendirilirken, katma değerli ihracata odaklanılmalı. Faiz, bir silah değil, kalkınma aracı olarak kullanılmalı.