Emmanuel Adebayor: Siz ancak hayal edebilirsiniz ama benim hayatım bu

Kariyerine Süper Lig'in zirvesinde bulunan Medipol Başakşehir'de devam eden Emmanuel Adebayor, İngiliz basının önemli kuruluşlarından Daily Mail'e içini döktü.

Hayatının en samimi röportajlarından birine imza atan Togolu golcü, tüm sorulara içtenlikle cevap verdi. Özel hayatındaki dönüm noktalarından kariyerinin unutulmaz anlarına, şampiyon olma arzusundan ölümden döndüğü korkunç saldırıya, intiharın eşiğinden döndüğü geceden maruz kaldığı ırkçı davranışlara kadar her şeyi anlattı.

Özellikle ırkçılık konusunda önemli mesajlar veren Emmanuel Adebayor, siyahi futbolculara sahaya çıkmama çağrısında bulundu. Tecrübeli golcünün Daily Mail'e verdiği çarpıcı röportajın tamamıyalnızca GZT'de.

İNTİHARIN EŞİĞİNDEN NASIL DÖNDÜ?

• Metz’e transfer olduğumda henüz 16 yaşındaydım. Tek istediğim aileme yardım edebilmekti ama üzerimde ciddi bir baskı vardı. Bu durumla başa çıkamıyordum. Bir aile fakirse herkes fakir sayılıyor ve oraya büyük bir dayanışma çıkıyor. İnsanlar sizin için fedakarlık yapıyordu ama biri bunu yaptığında kendinizi herkese karşı borçlu hissediyordunuz. Metz’de aylık kazancım 3 bin sterlin civarındaydı. Ailem ise 500 bin sterlin değerinde bir ev satın almamı istiyordu. Kulüp ise davranışlarımdan rahatsız olduğunu bildirmişti. Sonra bir gece yatağım otururken, ‘Burada ne işim var?’ diye düşünme başladım. Yaşamanın ne anlamı vardı ki? Dairemin hemen altında bir eczane vardı. Paketlerce ilaç aldım. Eczacı ilk başta satmak istemedi ama bunu Togo'da bir hayır işi için yaptığımı söyleyince ikna oldu. Hazırlıklarımı yaptım, bütün suyu içtim. Ölmeye hazırdım. Gece yarısı olunca en iyi arkadaşımı aradım. Bana telaşlanmamamı ve hala uğruna yaşayabileceğim şeyler olduğunu söyledi. ‘Afrika'yı değiştirebilecek potansiyelin var.’ deyince, ben de ona ‘Sen bir hayal satıcısısın ve ancak şu an hayal satın alacak havada değilim.’ cevabını verdim. Ama bir şekilde beni içinde bulunduğum durumdan çıkarmayı başardı. İşte o an Tanrı'nın varlığını hissettim.

TAKIM OTOBÜSÜ TARANIRKEN KİMİ ARADI?

• Tam 42 dakika boyunca tarandık. Sürekli silah sesi duyduk.Sağdan, soldan, önden, arkadan... Her yerden kurşun geçiyordu. Arkadaşlarımın çığlıklarını duyuyordum ancak ne kıpırdayabildik ne de bir şey yapabildik. Bir kaptan olarak, tüm takıma ailelerini aramalarını söyledim. Ben de kız arkadaşımı aradım. Ona, ‘Gidiyorum’ dedim. ‘Nereye gidiyorsun’ diye cevap verdi. Ölümü kastettiğimi anlamamıştı. Hamileydi. ‘Eğer çocuğumuz sağlık bir şekilde doğar ve erkek olursa ona Emmanuel Jr. adını ver. Eğer kız olursa Prenses Emannuela ismini ver’ dedim. ‘Sen neden bahsediyorsun’ diye çıkıştı. O an verebildiğim tek cevap şuydu; Eğer buradan sağ çıkabilirsem seni arayacağım.

"SİZ ANCAK HAYAL EDEBİLİRSİNİZ AMA BENİM HAYATIM BU"

• İnsanlar hayal kurduğumu söylüyor. Ama şu an yaşadığım hayat, hayallerimin bile ötesinde. Togo'da futbol oynayacak yer yoktu. Sahalar kumdandı. Topa sert vurduğunuzda kale direği yere düşerdi. Evimizin çatısından su sızıyordu. Her gece uyanıp kovayla çatıyı kuruturdum. Elektriğimiz bile yoktu. Bunun yerine mum ve fener kullanırdık. Tuvaletimiz de yoktu. İhtiyacımızı gidermek için sahil tarafına doğru 1 mil yürürdük. Miami plajında şortunuzu indirmek gibi... Rüzgar inanılmazdı. Siz ancak hayal edebilirsiniz ama tüm bunlar benim hayatımdı. Maç izleyecek televizyon bulabilmek için komşularımıza giderdik. O zamanlar sahadaki futbolcuların gerçek olduğuna inanmazdım. Siyah bir kutunun içine konulan resimler gibi gelirdi. Yurt dışında maça çıktığımda insanlar beni televizyonda izlediklerini söylemişti. İşte o zaman, futbolun ve George Weah’nın gerçek olduğuna inandım. Belki Zidane da gerçekti? Bir çocuğun gözünden futbolu işte böyle görüyordum.

ARSENAL'A NASIL TRANSFER OLDU?

• Arsene Wenger’i beni ilk kez aradığında 21 yaşındaydım. Monaco’da oynuyordum ve Togo’da geçirdiğim tatilimde sokakta futbol oynuyordum. Arkadaşlarımdan biri telefonumu getirdi, o dönem Nokia kullanıyordum. Wenger’in hatta olduğunu söyledi. ‘Kesin öyledir! Aptal olma! Kapat şu telefonu’ dedim ve kapattı. Ardından bir kez daha çaldı. Bu kez ben açtım ve karşımda gerçekten o vardı. ‘Hallo’ dediğini duydum. Sonrasında konuştuk ve beni takımında görmek istediğini söyledi. ‘Eğer sen benimle ilgileniyorsan, ben seninle daha fazla ilgileniyorum. Yarın orada olacağım’ dedim. Bana sakin olmam gerektiğini söyledi ve 2 gün içinde her şey bitmişti. Bu süreçte, ‘Bir isteğin var mı?’ diye sordu. Tek istediğim Nwankwo Kanu’nun 25 numaralı forması ve soyunma odasındaki dolabıydı. O benim idolümdü. Bunları söylediğimde aldığım cevap çok netti; Hallolmuş bil!

ARSENE WENGER NASIL BİR TEKNİK DİREKTÖRDÜ?

• Arsene Wenger çok iyi bir menajerdi. Ne olursa olsun bize kendi futbolumuzu oynatırdı. Kaliteli bir takımdık ancak bazı maçlarda yalnıza kalite yeterli olmuyordu. United ve Chelsea da teknik kapasitesi yüksek takımlardı ancak bizden daha güçlüydüler. Ferdinand ve Vidic gibi oyuncuları vardı. Ferdinand sahada herkese hakaret ederdi. Tam bir psikopattı. Vidic ise sert bir adamdı, takımın en pislik oyuncusu diyebilirim. Rakip forveti yalnızca 1 parmağıyla durdurabilirdi. Üzerine yürür, özür diler. Tekme atar, özür diler. Yakın mesafeden size bağırdığında tükürükleri yüzünüze gelir. Her an öldürmeye hazır biri gibiydi.

ARSENE WENGER VS. JOSE MOURINHO

• Jose Mourinho ile Arsene Wenger iki zıt karakterler. Birbirlerinin antitezi gibiler. Biri çok sakin, diğeri çok ateşli. Hiç unutmuyorum, bir keresinde 2-1 kaybediyorduk ve kötü de oynuyorduk. Henry mental açıdan çökmüştü. Arsene Wenger geldi ve ‘Sakin olun. Topla oynama yüzdemiz 65 ve mükemmeliz. Ceza sahasında 25 kez girdik.’ dedi. Henry sinirlendi. ‘İstatistikler kimin umurunda. Skor olarak kaybediyoruz’ diye cevap verdi. Real Madrid’de ise soyunma odasına 3-0 öne girdik. Mourinho geldi ve adeta çıldırdı. Buzdolabını tekmeledi, su şişelerini fırlattı. Herkesi öldürecek gibiydi. Hat-trick yapan Cristiano Ronaldo’nun yanına geldi ve ‘herkes, senin dünyanın en iyisi olduğunu söylüyor ama çok kötü oynuyorsun. Çık ve dünyanın en iyisi olduğunu bana gösterdi’ dedi.

FUTBOLCULAR NEDEN ZAMAN ZAMAN PARAYI TERCİH EDER?

• Zamanla Kolo Toure, Fabregas, Clichy ve Van Persie hepsi takımdan ayrıldı. Arsenal’ın futbolcuları takımda tutmak için şartları iyileştirme gibi bir politikası olduğunu düşünmüyorum. Zaten orada yüksek bir maaş alıyorsunuz ancak bunu ikiye katlama fırsatını elinize geçtiğinde ne yaparsınız? Bizler futbolcuyuz ve bu yalnızca 10 yıl yapılabilen bir meslek. Sonra hikaye bitiyor. Fabregas’ın yerinde olsanız ve Barcelona’da gitme ihtimaliniz olsa ne yaparsınız? Daha fazla para kazanabileceğiniz, daha fazla sponsorluk anlaşması yapabileceğiniz ve her şeyden ötesi ‘evim’ diyebileğiniz bir yerden bahsediyoruz. Peki Arsenal, onu takımda tutmak için ne yaptı? Tam anlamıyla hiçbir şey. Şimdi taraftarlar, Fabregas’ın sadık olmadığını söylüyorlar. Arsenal’dan ayrıldığınızda, kaldığınız süre boyunca neler başardığınızın bir önemi olmadan hain ilan edilirsiniz. Aynısı Van Persie’ye de oldu.

PARAYA DÜŞKÜN BİR OYUNCU MU?

• İngiltere’yi çok seviyorum ama artık orada adım çıkmış. Adebayor dediğiniz zaman insanlarda negatif bir algı oluşuyor. Tek söyledikleri şey; ‘Adebayor paraya düşkün’, ‘Adebayor takım takım geziyor’. Bunları duymaktan yoruldum ve artık yaşlı biriyim. Onların beni anlaması için Togo’daki evime gitmeleri lazım.

IRKÇILIĞA MARUZ KALAN FUTBOLCULAR NE YAPMALI?

• Emirates’e çıktığım ve tüm tribünlerin bana karşı ırkçı tezahüratlar savurduğu o anı hala unutamıyorum. Hep bir ağızdan, ‘Annen bir hayat kadını ve baban da filleri yıkıyor’ diyorlardı. Aslına bakarsanız meslekleri çok farklıydı. Babam bir döviz bürosunda çalışıyordu, annem ise bir iş kadınıydı. Ancak bu tezahürat yıllarca böyle sürüp gitti. Nasıl bir cevap verebilirdim ki? Binlerce taraftarın tezahüratlarını bastıracak gücüm yoktu. Şimdi baktığımda İngiltere Futbol Federasyonu’nun ırkçılığın önüne geçmeyi denediğini görüyorum. Kusura bakmasınlar, artık çok geç! O işler böyle olmaz. Yorulduk, sabrımız taştı. Mario Balotelli ve Didier Drogba’nın Instagram’da yaptıkları paylaşımları görüyorum. Irkçılıkla savaşmak adına daha ne kadar paylaşım yapmamız gerekiyor? Futbolcular olarak bizim harekete geçmemiz lazım. Sahaları terk etmemiz lazım.

MANCHESTER CITY'E NEDEN GİTTİ?

• Bir sabah uyanıp kendimi Manchester City'de bulmadım. Arsenal'la 5 yıllık sözleşme imzalamıştım ve sezon öncesi kampına geldiğimde Wenger bana ayrılmam gerektiğini söyledi. Ona bunun nedenini sordum. 1 yıl daha bunu sorgulamaya devam ettim fakat işe yaramayınca takımdan ayrıldım. Wenger, takımda kalmam hâlinde beni kadroya almayacağını söylüyordu. Böyle bir şeyi duyduğunuz zaman yapmanız gereken tek şey gitmektir.

ARSENAL MAÇINDA YAPTIĞI GÖVDE GÖSTERİSİNDE NE HİSSETTİ?

• O sevinç sırasında beni sniper ile vursalar yere düşmezdim. O an kendi manevi bölgemdeydim. Daha sonra Kolo Toure bana 'Fotoğraflara baktım da bir defa bile kendini geri çekmemişsin.' demişti. Yapılan taciz aşırıydı ve ben de ölmeye hazırdım. Yalnızca Arsenal taraftarlarına baktım ve içimden 'Bu hayatta yapamayacağınız şeyler de var' diye düşündüm.

"CRISTIANO RONALDO BİZİMLE ÇOCUK GİBİ OYNARDI"

• Cristiano Ronaldo hat-trick yaptığı maçlardan sonra bile kaçırdığı bir golün üzerine düşünür, üzülürdü. Real Madrid’de bizimle karşısında sanki çocuk varmış gibi idman yapardı. Topuk pası verir, topu boynuyla kontrol ederdi. Bir keresinde topu tek dokunuşla 5 saniye boyunca kontrol etti. Bu nasıl mümkün olabilirdi ki? Spor salonuna gelince ise... Vay canına... Ramos ve ben spor salonunun en güçlüleriydik. Fakat daha sonra Ronaldo geldi. ‘Bu yaptıklarınızı zor mu sanıyorsunuz’ dedi. Bizim 5 tekrar yaptığımız hareketleri o 30 tekrar yapıyordu. Gençken Ronaldo kadar eleştiriye açık biri olsaydım şu an çok farklı bir futbolcu olurdum.

SOYUNMA ODASINDA TERLİK KAVGASI

• Ben özgür bir adamım. Her kulübe gidebilirim ve gittiğim her kulübün soyunma odasında şarkı söylerim. Thierry Henry ile dans etmişliğim bile var. Ayrıca Dennis Bergkamp’a büyük sayı duyuyordum. Arsenal soyunma odasında bir terlik kuralı vardı. İdmandan sonra kramponlarınızı çıkarır ve soyunma odasında kulübün terlikleriyle girer, tesislerde de onlarla dolaşırsınız. Bir gün, Bendtner kendi terlikleriyle geldi. Ona, ‘Burada bir kural var ve kimse o kuralın üzerinde değil. Senden büyüğüz ama kimse buraya Prada ya da Gucci ile gelmiyor.’ dedim. ‘Umurumda değil’ diye cevap verdi. ‘Bir daha yapma’ diyerek tartışmayı o günlük noktaladım. Ancak ertesi gün yine kendi terliğiyle geldi ve kavga etti.

KARİYERİNİN SON HEDEFİ: ŞAMPİYONLUK

• İstanbul’da çok eğleniyorum. Kadromuzda Robinho, Arda Turan ve Gael Clichy gibi isimler var. Onunla City’de ve Arsenal’da beraberdik. Şimdi de burada takım arkadaşıyız. Benden habersiz Togo’dan arazi satın alsa şaşırmam. Şimdi son bir hedefim var, ilk kez şampiyon olmak. Zirvedeyiz ve bunu başarmayı çok istiyorum.