Çayı şekerli içenlerin isyanı: "Herkesin hayatına kimse karışamaz!"

Şekersiz içenler...
Yeryüzünün farklı yerlerine kınamak için dağıldılar. Kendilerini bütün evreni değiştirmeye adadılar. "Yok ben şekersiz içiyorum." en bilindik argümanları oldu. Çay bardağının içindeki kaşığı gururlu bir şekilde iade ettiler. Çoğu zaman farklı refleksler geliştirip şekeri iade ettikleri de oldu, "Yok ben şekeri hayatımdan çıkardım çok mutluyum" diye övünenleri de. Akabinde yeren gözlerle öyle bir baktılar ki, "Allah belamı versin nerden attım!" demek geldi içinizden. Eziklendiğinizi hissettiniz. Ardından bitmek tükenmek bilmeyen o klişe sözlerini sıralayıp sizi bu bataklıktan kurtarmaya çalıştılar. Anlattıkça anlattılar, dünyayı kurtardıklarını sandılar. Şekere sövüp de içinde karaciğeri inanılmaz ölçüde yoran, kanser riskini arttıran, hormonal dengeyi alt-üst edecek kadar şeker bulunduran hiçbir şeyi yemekten geri kalmadılar.
Kısacası çayı şekerli içen insanın anlam veremediği durum silsilesi devam ediyor...