Katman söz konusu olunca hayat mimariye benzetilir genelde, o inşa edilen bir şeydir. Temel atılır, kat çıkılır, duvar örülür, çatı konur. Hele de temeli sağlam olmayan binanın hiç şansı yoktur, boyasının güzelliğine bakılmaz. Yanlış bir tuğla tüm binayı çirkinleştirebilir, hatta yıkabilir de. Bu açıdan bakınca böyle bir analoji makul görünüyor. Ama… Bir de aması var ve olmalıdır da. Çünkü insan ruh taşır içinde ve her zaman dikey uzayan bir yapı değildir. Ve hatalıdır da belki, olmak zorundadır. Aksi anormal olurdu sanırım. İnsanın temeli yanlışsa çıkacağı katlar sarsılır ama onu sağlamlaştıracak çimento her zaman vardır. Duvar, yanlış taşı kabul etmez ama yanlışlar insanlar içindir. Sözün varacağı yer; hayatımızda yapacağımız seçimler, atacağımız adımlar, çıkacağımız katlar bizi gönendireceği gibi başka bir tercihin kucağına bırakabilir. Bundan dolayı hareketsiz kalmak, hayattan uzak kalmak demek olur ki bu fıtrata oldukça terstir.