Akıl bir dehliz

Söylemez oldular ahvalleri

Gerçi gitti bizden

Zaman tünelleri

Artık bilmiyorum

Kaçıncı zamandayım?

Hangi yüzyıldayım?

Sormayın bilmiyorum

Zaman elini eteğini çekmişken benden

Akıl bir dehliz, ben uçurumken

Sormayın bana,

Kimim diye

Sormayın

Çünkü uğramaz artık

Göçmen kuşlar diyarıma

Geçmez artık seyyahlar

Bu diyarlardan, serseri kaldırımlardan

Belki de bu yüzden

Aklım bulanık, zihnim puslu

Çünkü bu kaldırımlar, bu serkeş binalar

İçimi zindan eder, beni benden eder

Ah öyle bir bulanık yapar ki

Öyle bir zehir tattırır

Dalarsın uykusuna bu apansız kuyunun

Seni mahcup eder, deli diye güler geçer

Seni inandırır bu zehirli gülüşle, tatlı sözlerle

Seni düşman eder kendine

Akıl bir dehliz olur, ben bir uçurum

İkisi arasında kalır dururum.