Büyüme için verimlilik artışı şart

Son dünya ekonomik görünümündeki beş yıllık öngörülere göre, küresel büyüme 2029 yılına kadar yüzde 3'ün biraz üzerine çıkacak. Beklentiler büyümenin on yılın sonuna kadar pandemi öncesi (2000-2019) ortalamanın yaklaşık bir puan altına düşebileceğini gösteriyor. Böyle bir durum yaşam standartlarındaki iyileşmeyi tersine çevirerek daha zengin ve daha fakir ülkeler arasındaki yavaşlamanın eşitsizliğini artırabilir.

Yüksek faiz oranlarıyla birlikte kalıcı bir düşük-büyüme senaryosu borç sürdürülebilirliğini riske atabilir. Ülkelerin ekonomik yavaşlamalara karşı koyma ve sosyal refah veya çevre girişimlerine yatırım yapma kapasitesini kısıtlayabilir. Dahası, zayıf büyüme beklentileri, sermaye ve teknolojilere yatırımı caydırabilir ve muhtemelen yavaşlamayı derinleştirebilir. Bütün bunlar, jeo-ekonomik parçalanmadan kaynaklanan güçlü rüzgarlar ve zararlı tek taraflı ticaret ve sanayi politikaları ile daha da kötüleşiyor.

Büyük ekonomilerdeki yaşlanan nüfusun neden olduğu işgücü kıtlığıyla mücadele etmek için şirketler arasında işgücü ve sermaye tahsisini iyileştirmek için çeşitli politikalar, toplu olarak orta- vadeli büyümeyi yeniden alevlendirebilir.

Ekonomik büyümenin temel itici güçleri arasında emek, sermaye ve toplam faktör verimliliği(TFV) olarak bilinen bir kavram olan bu iki kaynağın ne kadar verimli kullanıldığı yer alır. Bu üç faktör arasında, krizden bu yana büyüme düşüşünün yarısından fazlası TFV büyümesindeki bir yavaşlamadan kaynaklandı. TFV, teknolojik gelişmeler ve gelişmiş kaynak tahsisi ile artar ve işgücü ve sermayenin daha üretken firmalara doğru ilerlemesine izin verir.

Çalışmalar, kaynak tahsisinin büyüme için çok önemli olduğunu gösteriyor. Yine de son yıllarda, firmalarının giderek daha verimsiz hale gelen kaynaklarının dağılımı, TFV’yi ve bununla birlikte küresel büyümeyi aşağı çekti. Bu artan yanlış tahsisatın çoğu, sermaye ve emeğin en üretken şirketlere ulaşmasını engelleyen, üretkenliklerine bakılmaksızın bazı firmaları destekleyen veya cezalandıran politikalar gibi kalıcı engellerden kaynaklanmaktadır. Bu da büyüme potansiyellerini sınırlar. Kaynak yanlış yerleşimi kötüleşmeseydi, TFV büyümesi yüzde 50 daha yüksek olabilirdi ve büyümedeki yavaşlama daha az şiddetli olurdu. İki ek faktör de büyümeyi yavaşlattı. Çalışma çağındaki nüfusun oranının küçüldüğü büyük ekonomilerdeki demografik baskılar, işgücü büyümesine ağırlık verdi. Bu arada, zayıf iş yatırımı sermaye oluşumunu bodur bozdu.

Birleşmiş Milletler projeksiyonlarına göre, büyük ekonomilerin çoğunda demografik baskılar artacak ve bu da dünya işgücü arzında dengesizliğe ve küresel büyümeyi azaltmaya neden olacak. Düşük gelirli ve bazı gelişmekte olan ekonomilerde çalışma çağındaki nüfus artarken, Çin ve en gelişmiş ekonomiler (Amerika Birleşik Devletleri hariç) bir işgücü sıkışmasıyla karşı karşıya kalacak. 2030 yılına kadar, küresel işgücü arzının büyüme oranının düşmesi bekleniyor.

Bazı kaynak yanlış tahsisleri, emek ve sermaye daha üretken firmalara yöneldiği için zaman içinde kendini düzeltebilir. Bu, yapısal ve politika engelleri süreci yavaşlatmaya devam etse bile TFV yavaşlamasını hafifletmeye yönelik bir yol kat edecektir. Teknolojik yenilik de yavaşlamayı azaltabilir.

Ancak genel olarak, teknolojik yatırımların zorluğu, eğitim kazanımında durgunluk ve daha az gelişmiş ekonomilerin daha gelişmiş akranlarını yakalayabileceği daha yavaş bir süreç gibi zorluklardan kaynaklanan TFV büyüme hızının düşmeye devam etmesi muhtemeldir. Büyük teknolojik ilerlemeler veya yapısal reformlar yoksa küresel ekonomik büyümenin 2030 yılına kadar yüzde 2,8'e ulaşması bekleniyor.

Ürün ve işgücü piyasalarının esnekliğini ve finansal kalkınmayı geliştirerek kaynak yanlış tahsisini ele alan iddialı ancak ulaşılabilir politika değişimlerini içeren senaryolar var. Ayrıca, emeklilik ve işsizlik yardımlarını reforme ederek, çocuk bakımını destekleyerek, yeniden eğitim ve yeniden eğitim programlarını genişleterek ve göçmen işçilerin entegrasyonunu iyileştirerek ve ayrıca sosyal ve cinsiyet engellerinin kaldırılması yoluyla işgücü arzını veya üretkenliğini artırmayı amaçlayan politikaları da göz önünde bulundurmalıyız.

Buna karşılık, üretkenliği artıran ve yapay zekadan tam olarak yararlanan reformlar, orta vadede büyümeyi canlandırmak için anahtardır. Araştırmalar, piyasa rekabetini, finansal erişimi ve işgücü piyasası esnekliğini artırmaya yönelik odaklanmış politika eylemlerinin, küresel büyümeyi 2030 yılına kadar yaklaşık 1,2 puan artırabileceğini iddia ediyor.

• Yapay zekanın işgücü verimliliğini artırma potansiyeli belirsiz. Ancak potansiyel olarak da önemlidir ve benimsenmesine ve işgücü üzerindeki etkisine bağlı olarak küresel büyümeyi destekleyecektir.

Özetle verimliliği artırmak için iddialı adımlar olmadan, küresel büyüme tarihsel ortalamasının çok altına düşecektir.