16 sarnıçtan ikisi kaldı

Tunus ve çevresini 800 ila 909 yılları arasında yöneten Ağlebîler, arkalarında çok sayıda tarihi eser bıraktı. Özellikle başkent ilan ettikleri Kayravan şehri, günümüzde tümüyle Ağlebîlerin mührünü taşıyor. İfrikiyye -bugünkü Tunus ve Doğu Cezayir- bölgesinin ilk camisi olan Ukbe Bin Nâfi Camii ve etrafındaki külliye de, bu kısa ömürlü hanedan tarafından yeni baştan inşa edildi.

Ağlebîler sadece dinî mimariyle ilgilenmediler. Aynı zamanda, sulama ve tarım konusunda da Tunus’un imarına çalıştılar. Bu alanda Ağlebîler’den geriye kalan en dikkate değer eser, Kayravan şehir merkezinin hemen kıyısında yer alan devasa su sarnıçlarıdır. Ağlebî emirlerinden Ebu İbrahim Ahmed’in emriyle yapılan sarnıçlar, o dönemde şehre içme suyu ve temiz kullanım suyu sağlamak için inşa edilmişti.

Sarnıçlar, biri büyük biri de küçük iki dev havuzdan oluşuyordu. Yaklaşık 50 kilometrelik bir mesafeden, kanallarla merkezdeki bu sarnıçlara getirilen su, küçük havuzdan süzüldükten sonra büyüğüne naklediliyor, oradan da şehirdeki yaşam alanlarına aktarılıyordu. Günümüzde bu fonksiyonunu artık icra etmeden sarnıçlar, Kayravan’ı ziyaret eden turistlerin uğramadan geçmemesi gereken bir nokta.

• İlk bakışta daire zannedilebilecek olan sarnıçlar, 17 köşeli ilginç bir mimari formda yapılmış.

Elimizdeki tarihi kaynaklara göre, Ağlebîler, hâkimiyet kurdukları topraklarda buna benzer 16 sarnıç inşa etmişti. Ancak günümüze sadece Kayravan’daki iki sarnıç kalabilmiş. Ağlebî sarnıçları, Ortaçağ hidrolik teknolojisinin en dikkate değer örneklerinden kabul ediliyor.