Yolun yarısından kalplere seslenen şair: Cahit Sıtkı Tarancı
HÜSNA KÖŞGER
"Neden öyle sessiz duruyorsun öyle? Şarkın mı tükendi, dersin, biten günle, yoksa gün mü bitti şarkınla beraber?"
Bugün Cahit Sıtkı Tarancı'nın ölümünün 62. yıl dönümü. Kendisini geride bıraktığı eserlerini de hatırlayarak, rahmetle anıyoruz.
Bu içeriğimiz içerisinde sizlere, Cahit Sıtkı Tarancı'nın yaşam öyküsünü aktarıyoruz. Yolun yarısından sesleniyor bize Tarancı:
Cahit Sıtkı Tarancı; Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin en önemli şairlerinden biriydi.
Dünyaya geldiğinde takvimler 4 Ekim 1910 tarihini gösteriyordu. Artık okul çağına geldiğinde bir aile geleneği olarak yolu Diyarbakır’dan İstanbul’a düşer.
Ziya Osman ile ömür boyu süren dostlukları da bu dönemde başlar. Bu dönemde ilk yazınsal çalışmalarını da yayımlamaya başlayacaktı.
Galatasaray Lisesi Akademi dergisi ve Servet-i Fünun dergisinde yazıları yayımlanır. Nitekim “Ömrümde Sükût” adlı ilk şiir kitabı da henüz öğrenciyken okuyucuyla buluşur.
Takribi yıllarda Sümerbank’ta süren memuriyet kariyerinin ardından gazeteciliğe ilk adımını atar.
Kamuoyunda tanınmasını sağlayan bu süreci, yayımlanan 3 yazısı ile Peyami Safa sağlayacaktı.
Vakit üniversite eğitimine geldiğinde bu kez yolu Paris’e düşer ve burada spikerlik yapar. 2. Dünya Savaşı başlayınca mecburen bisikleti ile Türkiye’ye geri dönmek zorunda kalır.
Döndükten sonra gazeteciliğe Anadolu Ajansı bünyesinde tercümanlık yaparak devam eder. Bu dönemlerde yayınlanan “Otuz Beş Yaş” şiiri ile de ilk ödülü olan 1.’lik ödülünü kazanır.
1951 yılına gelindiğinde evlenen Tarancı, sonraki süreçte 2.Şiir kitabı “Düşten Güzel”i yayımlar. Tarihler 1953 yılına geldiğinde geçirdiği bir krizden dolayı felç kalır.
Bu süreçte bir süre İstanbul, Ankara ve Diyarbakır’da bulunarak tedavi görür. Fakat devlet tarafından tedavi olması için gönderildiği Avrupa’da ağırlaşır.
Yakalandığı zatülcenp hastalığı sebebiyle 13 Ekim 1956 tarihinde Viyana’da vefat eder. Tarancı’nın mezarı Ankara’daki Cebeci Asri Mezarlığı’nda bulunuyor.