NATO'dan ayrılan, Fransa'yı 'nükleer güç' yapan lider: De Gaulle
Birinci ve İkinci Dünya Savaşı'nda Fransız ordusunda Almanlara karşı savaşan, ülkesini ABD'nin 'boyunduruğundan' kurtaran ve ülkesini dünyanın üçüncü nükleer gücü haline getiren eski Fransa Cumhurbaşkanı Charles De Gaulle'ün dikkat çeken politikalarını sizler için hazırladık.
Birinci Dünya Savaşı’nda Fransa için savaşan ve Almanlara esir düşen De Gaulle, Fransız tarihinin en önemli komutanları arasına girdi. İkinci Dünya Savaşı’nda Adolf Hitler önderliğindeki Nazi Almanya’sının işgaline uğrayan topraklarını savunmak için Özgür Fransa Kuvvetlerini kurdu. Alman işgaline karşı halkı ayaklandırmak için çalışmalar yaptı.
1940 yılında askeri mahkeme tarafından vatana ihanet suçlamasıyla hakkında dört yıl hapis cezası verildi. O durmadı. Ülkesi için savaşmaya kararlıydı.
Dünyanın en büyük kara, deniz ve hava operasyonu olarak tarihe geçen Normandiya Çıkarması’nda müttefik kuvvetler ile hareket etti ve kurduğu ordu kısa sürede ülkeye hakim oldu.
1946’ya kadar Başbakan olan ancak savaş sonrası kurulacak olan anayasayı kabul etmediği için istifa etti. De Gaulle, Fransa’nın Hindiçini Savaşı'ndaki başarısızlıkları ve Cezayir sorununun çözülememesinin yarattığı krizden yararlandı. Yeni anayasanın hazırlanmasından sonra De Gaulle, Fransa’nın yeni Cumhurbaşkanı oldu.
Cumhurbaşkanı olduktan sonra ilk işi Cezayir sorunu oldu. Kendisi askeri olarak bu sorunun çözüleceğini düşünse de Fransa’nın katliamlarının Pari yönetimine uluslararası baskısı onu farklı bir politika uygulamaya itti. Cezayir’de bağımsızlık yanlısı için savaşan Ulusal Kurtuluş Cephesi ile görüşmelere başladı. Bunun üzerine ülkedeki milliyetçilerin tepkisiyle karşılaştı. Hatta ordu içerisindeki bazı askerler bu politikayı engellemek için darbe bile yaptı fakat başarısız oldu
1962 yılında yapılan anlaşmayla bağımsız olan Cezayir, Fransa’nın sömürüsünden kurtuldu.
1962'de ABD ve Sovyetler Birliği arasında yaşanan ‘Küba Füze Krizi’ De Gaulla Fransa’sını bu iki ülke arasında dengeli bir politika yürütmeye itti. De Gaulle ilk nükleer denemesini 1960 yılında Cezayir topraklarında yaptı. 1965'te yörüngeye ilk uydusunu fırlatan Fransa, ABD, Sovyetler ve İlgiltere'den sonra bunu yapmayı başaran dördüncü devlet oldu. 1968'de ise Amerika'nın yardımı olmadan ilk hidrojen bombasını üretti ve patlattı.
İkinci Dünya Savaşı sonrası 1949 yılında kurulan NATO’nun en önemli askeri üsleri Fransa’da bulunuyordu. ABD uçakları “lojistik görevler” için 10’un üzerinde Fransız üssünü kullanıyordu. 50 bin civarında Amerikalı asker ve sivil memur Fransa’ya yerleşmişti. Ülkesini nükleer güce ulaştıran De Gaulle’nin diğer icraati NATO’dan ayrılmak oldu.
Aşama aşama ilk önce paktın deniz kuvvetlerinden ayrılan De Gaulle önderliğindeki Fransa, 1966 yılında 7 Mart 1966 tarihinde NATO’nun askeri kanadından ayrıldığını açıkladı ve NATO Başkomutanlık Karargahı dahil tüm NATO üs ve tesislerinin Fransız topraklarından çekilmesi kararını aldı. NATO’nun Paris’teki genel merkezi Belçika’ya taşındı.
Fransa, 2009 tarihinde 1996’da ayrıldığı NATO’nun askeri kanadına Türkiye dahil tüm ülkelerin oluruyla döndü. İttifakın yayımladığı ortak bildiride, kapıların yeni adaylara açık olduğu da belirtildi. Dönemin Cumhurbaşkanı Sarkozy, zirvede yaptığı konuşmada, "Fransa ittifak bünyesinde tam yerini alıyor" dedi ve "aileden olduklarını" anlattı.
Nükleer silah üretimi, Cezayir’in bağımsızlığı ve NATO’dan çıkmak gibi büyük değişim yaşatan De Gaulle, büyük tepkiyle karşılaştı. Yüzbinlerce üniversite ve lise öğrencisiyle birlikte işçiler, De Gaulle’ye karşı protesto gösterisi düzenledi. ‘1968 Olayları’ olarak tarihe geçen bu protestolar sonrası De Gaulle, erken seçime gitti. Güçlü muhalif hareketlere rağmen parlamentodaki 487 koltuktan 358'ini kazanmayı başardı.