Fotoğraflardaki halimizi neden beğenmiyoruz?
Aynadaki halimizi çok beğenmemize rağmen birkaç dakika sonra çekilmiş bir fotoğraftaki halimizden hiç hoşlanmamamız klasik bir olgu olarak artık sıradanlaştı. Bu durumun tek nedeniyse tamamen psikolojik etmenlerle alakalı.
Çekilen fotoğraf sonrasında“Bu ben değilim!” dediğimiz anlarla bile karşılaştığımız oluyor. Aynı fotoğrafa bakan başka bir arkadaşımız fotoğrafın ne kadar güzel olduğundan bahsettiğinde ise bu yorum bizler için inandırıcılık noktasında problemler çıkarabiliyor. Aslında arkadaşınızın bu yorumu, siz kırılmayın diye yapılmış bir yorum değil, sizi arkadaşınız değil; beyniniz kandırıyor!
“Salt Maruz Kalma Etkisi” olarak tanımlanan psikolojik olgu, bir şeyi ne kadar sık görürsek ve ona maruz kalırsa, onunla ilgili olumlu tepki geliştireceğimizi ortaya koyuyor. Maruz kalınan şeyler yüz ifadelerinden şekillere, söylemlerden ifadelere kadar her şey olabilir. Bu yöntem, günümüzde reklamcılık hususunda da dikkatle kullanılıyor.
Kendimizi sık sık aynada gördüğümüzden dolayı, beynimiz aynadaki ters görüntüyü görmeye alışkanlık kazanıyor. Ters görüntüye sıklıkla maruz kalmamız nedeniyle yüzümüzle ilgili en küçük ayrıntıyı bile ezberleyebiliyoruz. Tam da bu yüzden aynadaki görüntümüz bize, fotoğraftaki görüntümüzden çok daha güzel gözükür. İşin özü, aynadaki ters görüntüye biz değil arkadaşlarımız bizim kadar sık rastlasaydı, biz fotoğraftaki görüntümüzden rahatsız olmayacaktık…