"Dümende ve başaltlarında insanları vardı ki,
bunlar uzun eğri burunlu ve konuşmayı şehvetle seven insanlardı...
Ki sırtı lacivert hamsilerin ve mısır ekmeğinin zaferi için
hiç kimseden hiçbir şey beklemeksizin bir şarkı söyler gibi ölebilirdiler..." der Nazım Hikmet Ran
Kuvâyi Milliye - Üçüncü Bap şiirinde... Boşuna değildir Karadeniz insanının sevdayı iyi bilmesi...
"Şarkılar bir çığlığa sığınmaksa şimdi,
Sonsuz bir yangın gibi...
Sevmesem öyle kolay çekip gitmek;
Yaralı bir kuş gibi..."