Büyük devlet adamları zincirinin son halkası

Türkiye tarih, kültür ve coğrafya açısından dünyanın en zengin devletlerinden biri. Büyük, kalkınmış bir ülke olarak binlerce yıllık bir medeniyet mirasına sahip. Türkiye’yi bunların ötesinde bir yere taşıyan ise özgürlük, adalet ve insaniyet nâmına hareket edebilme yeteneği. Ümmet kardeşliğiyle insanî kardeşliği eksen olarak kabul edebiliyor oluşu. Türkiye’nin Arap ülkeleriyle ilişkileri, ortak menfaatlere dayandığı için güçlü ve başarılı. Genel olarak Arap coğrafyasında takdir, sevgi ve saygı gören bir ülke olduğu tartışılmaz. Ticarî ve siyasî ilişkileri ileri boyutta.

Amerika başta olmak üzere Batı ülkelerine boyun eğen bazı Arap yönetimlerinde Türkiye karşıtı bir yaklaşım olduğu doğru. Türkiye’nin Arap Baharı günlerinde gösterdiği tavrın bu yaklaşım üzerinde etkisi olduğu görülüyor. Çünkü Türkiye özgürlüğü ve demokratik teamülleri tercih etti. Seçimle iş başına gelenlere destek verdi. Bu da normal bir durumdu.

Zira Türkiye kendi geçmişinde askeri darbelerden çok çekti. Halkın özgür iradesiyle kendi liderini seçtiği bir yöntemin istikrar ve kalkınmayı beraberinde getirdiği sır değil.

Bugün Türkiye’ye düşmanlık yapan rejimlere bakıldığında bunların özgürlük ortamından hiçbir zaman hazzetmeyenler olduğu aşikâr. Türkiye, bölgenin önde gelen güçlerinden biri olarak çoğu kez büyük ağabey olarak kabul görüyor. Arap dünyasının hem doğusunda, hem de batısında ciddi bir etki alanına sahip. Tarihimiz önemli devlet adamlarıyla dolu. Ülkelerini iyi bir şekilde idare ettiler.

Halklarına güzel bir hayat şekli sağladılar. Bu konuda çok örnek var ama aklıma ilk geleni, rahmetli Ömer bin Abdülaziz’i verebilirim. Günümüzde bu devlet adamları zincirinin son halkası Muhterem Erdoğan’dır. Cesareti ve daha birçok özelliğiyle içerde-dışarda dikkatleri üzerinde toplayan bir kişiliğe sahip. Az zamanda çok büyük işler başarmasının bu popülerlikte elbette payı var. Türkiye’yi bugün getirdiği nokta her türlü takdirin üzerinde.