Tarihe düşen kayıtlar

Bundan 20-30 yıl öncesine kadar şehirlerimizin ayrılmaz parçalarıydı bohçacı 'çingen kadınlar'. Başları tülbentli, çizgili kumaştan tantanalı bohçalarıyla evlerimize girmek için buldukları yegâne fırsatı ne yalan söyleyelim, sonuna kadar kullanırlardı. Yüklü bohçaların içindeyse yok yoktu. Fiyatlarını indiremeyecekleri bir alt sınır da bilinmiyordu. Sakin bir mahallede girdikleri evlere eni konu hareket getirirlerdi; kendilerine yiyecek, içecek ikram edildiği bile vakiydi. Hep var kalacaklar zannediliyordu ama işte tükendiler. Boşluklarını şık giyimli pazarlamacılar doldurmaya çalıştı bir süre; lakin onların krallığı bir nesil bile devam etmedi. Bohçacıların bohçaları hatırlarımızda kaldı yine de. Ya pazarlamacıların neyini hatırlıyorsunuz?

Bundan 60 küsur yıl önce gazeteler yine kürtajın cezalandırılmasından söz ediyordu. Bir yasa değişikliği (o zamanlar 'kanunda tadilat' deniliyordu) yoldaymış haberlere bakılırsa. Tıpkı bugün gibi, değil mi?

Bir zil takıp oynamadıkları kalmış. Kimlerin mi? Türkiye Cumhuriyeti Reisicumhuru 'Milli Şef' İsmet İnönü ile Başbakan ve bakanlarının... Yıl 1948. Yunanistan'ın bağımsızlığının 129. yılı kutlamalarına Ankara'dan tebrikler yağıyor. Cumhurbaşkanı, Başbakan, Dışişleri Bakanı, Protokol Müdürü… kuyruğa girmiş, Yunanlıları kutluyorlar. Bu ne âlicenaplık efendiler! Ülkemizi işgal eden, İzmir'i ve çevresini yıkıp yakan(!) onlar değil miydi? Sahi kimden kurtulmuştu bu Yunanlılar? Osmanlı'dan, yani Türklerden değil mi? Öyleyse bu ne coşku böyle? Yoksa siz dışarıdan, biz içeriden el ele verip yıktık Devlet-i Osmaniye'yi demenin bir başka yolu mudur bu?